Miss ongeduld Morgen komt een mannetje van de verzekering langs (ik moet eigenlijk zeggen een mannetje van het expertteam). Hij komt kijken wat er allemaal gebeurd is en gaat daar dan een verslagje van schrijven zodat de verzekering a.s.a.p. over kan gaan tot betaling. Wat hij eigenlijk komt doen is kijken hoe mijn huis beveiligd was/is, in de hoop dat het hier slecht beveiligd was/is. Zodat ze niet over hoeven te gaan op uitbetaling. Het is hier erg goed beveiligd (nee dit is geen uitnodiging tot...). De reden dat het hier zo goed beveiligd was/is, is dat mocht er hier een keer ingebroken worden ik wel centjes kreeg van de verzekering. Ik ben dus blij dat het gebeurd is zodat het niet voor niks was beveiligd.
Ik ben ongeduldig. Het is nu een week geleden en ik wil geld zien, want laten we eerlijk zijn daar was het me natuurlijk om te doen. Nee even serieus nu. Ik wil gewoon nieuwe spullen, en liever vandaag dan morgen. Vergelijk het met je verjaardag (toen je klein was). De avond voor ik jarig was wilde ik altijd vroeg naar bed, zodat ik sneller jarig was. Nu ik daar zo over nadenk had ik beter 364 dagen per jaar kunnen slapen. Maargoed dat gevoel wat ik toen had heb ik nu weer. Ik wil dat morgen de dag is dat ik mijn rekening bekijk en kan denken, yeah! Niet om het geld maar om het feit dat ik nieuwe spullen wil en nu geen geld heb voor die spullen.
Ik ben dus erg ongeduldig. Dat kwam vandaag nog ergens anders tot uiting. Twee weken geleden heb ik gebeld met Philips dat mijn (nieuwe) telefoon niet naar wens functioneerde. De nummerweergave werkte nl niet. Dit lag niet aan mij of de telefoon zo werd mij verteld maar aan de bedrading van KPN. Er zou contact met mij worden opgenomen en ik zou een nieuwe telefoon krijgen. Vandaag 2 weken verder dus nog niks van ze gehoord. Toch maar even bellen dacht ik zo want dit duurt me veel te lang.
Ik heb niet voor niks een telefoon met nummerweergave gekocht dus wil ik ook graag dat het werkt. Het meisje van de klantenservice vertelde mij dat ze er mee bezig waren maar kon me niet vertellen hoe lang het nog zou duren voor ik wat zou horen (vreemd toch?). Ik vertelde het meisje dus dat ik eigenlijk niet langer wilde wachten. Aangezien het al kwart over vijf was moest ik me toch een beetje aanpassen, maar uiteindelijk kreeg ik het voor mekaar. Ze ging het uitzoeken en zou me morgen bellen. Ze kon me echter niet beloven dat ze meer informatie voor me zou hebben (uhh hello, denk het toch wel!).
Kijk ik weet ook wel dat dat meisje er niks aan kan doen dat Philips mij niet op mijn wenken bediend, en dat ik boos op haar werd was misschien niet nodig (en echt ik was best redelijk). Maar waar ik nou mee zit is dit: zij werkt bij een klantenservice, dan moet je (in mijn ogen) ten alle tijden vriendelijk zijn tegen de klant. Wordt de klant boos dan blijf jij rustig en blijf je vooral vriendelijk. Ook als het gesprek je niet boeit en je zelfs een beetje vermoeid laat je dit niet merken (dit alles is natuurlijk mogelijk, dat kan ik me volledig voorstellen, zeker met een klant zoals ik) maar iets dat je zeker niet moet doen (en zeker niet bij mij) is uitgebreid gaan lopen gapen. Nou ja tuurlijk mag je gapen, maar wel op een onhoorbare manier. Het moment dat ik haar hoorde gapen wist ik het zeker, ik zou niet rusten tot ik gedaan kreeg wat ik wilde.
Op dit moment ga ik ervan uit dat ik binnen nu en volgende week donderdag een nieuwe telefoon heb, geld heb ontvangen van de verzekeringen en een nieuwe computer heb. Ik ben alleen wel een beetje bang dat mijn geduldigheid nog een tijdje op de proef wordt gesteld.
Zeiken Ik wil wel eens een dagje vrij hebben
Ik wil wel eens een dagje rustig werken
Ik wil wel eens een dagje geen koude voeten op mijn werk hebben
Ik wil wel eens meer dan 1 dag in de week de radio aan hebben op mijn werk
Ik wil wel eens niet alleen maar na half 5 de radio aan kunnen zetten
Ik wil heel snel een nieuwe computer
Ik wil een snellere internet verbinding (al heb ik daar nu toch niks aan)
Ik wil dat MSN niet de hele tijd ermee ophoudt
Ik wil dat ICQ het weer doet
Ik wil dat mijn leen computer de missende file vindt
Ik wil dat mijn leen computer zegt dat alle hardware die bevestigd zit aan de computer correct bevestigd zit (ook als er geen hardware aan de computer vast zit, hmm of bedoelen ze de muis?)
Ik wil dat de verzekering mij absolute voorrang geeft
Ik wil vandaag feest!
Ik wil morgen feest!
Ik wil me soms wat minder druk maken
Ik wil gewoon soms niet op de foto
Ik wil soms een leuke gezellig lunch
Ik wil dat mijn collega niet zo nieuwsgierig is ook al heb ik niks te verbergen
Ik geloof dat ik wel vakantie wil
Ook wil ik wel de jackpot winnen, tien kilo lichter zijn, een andere neus hebben, die riem hebben die ik al zo lang wil, nieuwe schoenen en een nieuwe broek. Het zou prettig zijn als het weer wat beter en minder koud was. Kortom ik heb altijd wel wat te zeiken!
Staind - Outside And you, bring me to my knees
Again
All the times,
I had to beg you please
In vain
All the times
That I felt insecure
For you And I leave my
Burdens at the door
But I'm on the outside
I'm looking in
I can see through you
See your true colors
Cuz inside you're ugly
You're ugly like me
I can see through you
See to the real you
All the times that I felt
Like this won't end
Was for you
And I taste what I could
Never have
it's from you
All the times that I've
Tried, my intentions
Full of pride
But I waste more time
Than anyone
All the times that
I've tried,
All this wasted,
It's all inside
And I feel all this
Pain, stuffed it down
It's back again and
I lie here in bed
All alone, I can't mend
But I feel
Tomorrow will be okay
Schandalig Waarom kan het in Nederland wel, maar in de gehele EU niet? Sorry, maar dat snap ik niet. Misschien is het wel een stap in de goede richting maar mij niet ver genoeg.
Europees verbod op dierproeven voor cosmetica BRUSSEL - Er komt een Europees verbod op dierproeven ten behoeve van cosmeticaproducten, als er een alternatieve testmethode bestaat. Dat hebben de EU-ministers van Interne Markt maandag besloten. Nederland onthield zich van stemming omdat het verbod niet ver genoeg zou gaan.
Voor Nederland heeft de richtlijn weinig gevolgen omdat dierproeven voor cosmetica helemaal verboden zijn, aldus staatssecretaris Benschop. Een totaalverbod ging de meeste landen echter te ver.
Een voorstel tot verbod op import van producten waar dierproeven aan ten grondslag liggen, haalde het niet. Dat zou botsen met de WTO-regels van vrijhandel. Als alternatief wordt nu in OESO-verband een lijst van middelen opgesteld die verboden zijn.
Blij dat ik veilig rij Ja wat zal ik eens zeggen. Er is niet veel te vertellen. Er zijn natuurlijk wel dingen gebeurd, er gebeuren elke dag wel dingen maar om ze nou benoemswaardig te noemen. Maargoed misschien wel leuk om te weten dat ik er in het geheel niet slecht van af kom met mijn verzekering(en) (hmm misschien moet ik dat niet vertellen, wie weet wie ik straks nog op me af krijg).
Wat ik ook wel weer prettig vond was dat slachtofferhulp vanmiddag belde. Ikzelf heb ze niet echt nodig, zoals ik al tegen het mannetje aan de telefoon zei: ik ben hier niet echt bangig van geworden. Maar wat ik er nou prettig aan vind is dat ze contact met je opnemen. Mocht je wel hulp nodig hebben bij het verwerken van gebeurtenissen of bij het invullen van papieren dan nemen ze contact met je op en hoef jij dat niet te doen, iets wat voor mensen toch vaak een drempel is. Geeft me toch weer een beetje vertrouwen in de hulpverlening van Nederland.
Iets waar mijn moeder me vanavond op wees was het nieuws rondom het rijbewijs. Zoals sommige van jullie wel weten ben ik twee keer gezakt voor mijn rijbewijs, niks om trots op te zijn, en het wordt tijd om het nog een keer te proberen. Op het moment ben ik druk aan het sparen zodat ik straks niet nee hoef te zeggen als ik een extra les wil, m.a.w. niet moeilijk hoef te doen als ik nog een extra les nodig heb. Ik weet dat het lastiger wordt hoe langer je wacht maar helaas heb ik al lang gewacht. Maargoed het nieuws van vanavond:
…Dat betekent dat automobilisten met ingang van januari 2002 de eerste vijf jaar dat ze een rijbewijs hebben dat moeten inleveren als ze drie zware overtredingen achter hun naam hebben staan…
…Bij goed gedrag krijgen de bestuurders na vijf jaar een 'gewoon' rijbewijs…
Mijn ma vond dit geloof ik nogal verontrustend, ik eigenlijk niet. Dit zijn zaken die de veiligheid bevorderen. Mocht ik ooit zware overtredingen begaan in het verkeer dan vind ik het meer dan logisch dat er nogmaals naar mijn rijstijl wordt gekeken.
Afgesloten Ik voel me een beetje afgesloten van de wereld. Een beetje maar hoor. Zit namelijk zo, msn doet het niet meer, als er iemand tegen me begint te praten kapt die er meteen mee. ICQ wil ook niet, want sinds ik de nieuwe versie op deze computer gezet heb kan die een file niet vinden, waardoor ICQ niet opent, en het leuke is ook nog dat ik hem ook niet kan uninstalleren. Goh computers zijn soms zo leuk...
En dan nu Het invullen van de verzekeringspapieren, Oh Yeah!
Kwam er net trouwens achter (bij de cops) dat ik in totaal een verlies heb geleden van bijna 10.000 gulden (okay nieuw waarde maar toch).
Nieuw Toch maar even explorer ge-upgrade, en toen ook maar meteen even een nieuw reageer ding gemaakt. De kleuren zijn niet echt geweldig, en ook aan te passen, maar voor de time being is het wel ok.
Edit- toch wel lekker als je weer wat favorieten hebt aangemaakt. Ik ga deze computer bijna als mijn eigen beschouwen
23 november 2001 Nou daar zit ik dan, back home, het is ongeveer kwart over elf. Ik zit op de bank Barend en van Dorp te kijken en ondertussen op een geleende laptop dit verhaal te tikken. Wijntje, kaars en asbak naast me geïnstalleerd.
Net een aantal keer geprobeerd om online te komen maar helaas. Casema kom ik niet op, dit keer ligt dat niet aan Casema (eigenlijk moet ik Wanadoo zeggen maar ik weiger) maar aan mezelf. Okay laat ik Casema dan maar wel weer de schuld geven. Het zit namelijk zo. De login-gegevens van Casema zijn niet lekker simpel zoals in den beginnen met je login-naam/email en een password verbinding maken, nee je login-naam is tegenwoordig een c-getal-getal-getal-code. Die code kan ik op dit moment niet vinden. Na 10 uur is Casema niet meer bereikbaar dus ik kwam niet online. Hmm jammer maar ik gaf de moed niet op. Ik had namelijk nog wel ergens een 12Move cd-tje liggen en een kabel voor de telefoon had ik ook nog wel ergens. Aan de slag dus en toen stuiten ik weer op een tegenslag. De kabel was niet goed voor deze laptop, hij paste niet, vreemd maar helaas waar.
Ik heb het dus maar opgegeven. In plaats daarvan de lay-out van de computer maar veranderd en wat dingen aangepast. Gelukkig zien jullie het niet maar dit verhaaltje is geschreven in Times New Roman, afschuwelijk dus!
Misschien moet ik even wat vertellen over de inbraak en mijn gevoel daarbij. Zoals ik vanmorgen al zei was het een troepie toen ik thuiskwam. Wat je aantreft als je thuis komt is vreselijk. Niet de troep die je ziet, daar kan je wel doorheen kijken, maar de manier dat die troep ontstaan is. In een oogopslag zie je gewoon dat een ‘normaal’ mens dat niet doet. Ongecontroleerd is alles op de vloer verspreid, zonder rekening te houden met de bewoner. Je realiseert je in een keer dat het echt waar is. Iemand is in je huis geweest, iemand die je niet uitgenodigd hebt. Je kijkt om je heen, concludeert dat je een aantal dingen mist en het is shit maar niet onmisbaar.
Echt boos was ik niet, je weet dat het gebeurd en ik ben nuchter genoeg om te weten dat het mij ook kan overkomen. Toen ik merkte dat Sam niet tevoorschijn kwam begon ik me zorgen te maken, ik ging het balkon op (na lang gezeur lieten de agenten het eindelijk toe) en begon der te roepen, maar Sam reageerde niet. Toen na een uur de agenten vertrokken en Sam nog niet verschenen was werd ik bang. Ze zullen toch niet? Nee dat kan toch niet? Ja, dat kan wel, het boeit ze geen fuck of mijn kat bang is, en als ze lastig is krijgt ze gewoon een trap. Nogmaals naar de slaapkamer, weer onder het bed gekeken, niks. Toen, op dat moment werd ik echt boos! Opeens kwam er achter een kastje een klein hoofdje tevoorschijn, met ogen zo groot als ballonen. Sam was terug en ik was gelukkig, wat kunnen mij die spullen nou schelen, mijn schatje is tenminste ongedeerd. Goed geschrokken, en nu meer dan 24 uur later nog steeds niet op der gemak maar wel weer gezellig naast me op de bank.
Omdat de recherche vandaag pas kwam (en ik het toch wel even prettig vond) de boel de boel gelaten en bij mijn ouders gaan pitten. Vanmiddag iets eerder weggegaan van mijn werk en samen met moeders de boel hier goed aangepakt. Na ongeveer 2 uur was het hier weer opgeruimd en beloopbaar (glas kan in zoveel stukkies breken en das niet erg prettig), ma hiervoor mijn dank! Het voelt prettig aan dat het er hier weer als vanouds uitziet en toch blijft het vreemd dat er gister vreemde aanwezig waren.
Gelukkig ben ik niet bang, ik voel me op dit moment niet heel erg op me gemak maar bang ben ik niet, het is gewoon even onwennig. Ik ben vreselijk blij dat ik op dit moment niet bang ben, het lijkt me vreselijk om bang te moeten zijn in je eigen huis. Stel je eens voor, moet ik meteen gaan verhuizen. Een paar maanden geleden ben ik op straat beroofd van mijn tas. Geen prettige ervaring maar gelukkig heb ik er niks aan overgehouden. Ik durf nog steeds over straat en zie niet in iedere voorbijganger een potentiële berover. Zo moet dat straks ook hier thuis gaan, nu schrik ik wel even op als ik ergens boven, onder of achter me een geluid hoor maar dat zal ook wel wegtrekken. Wat belangrijk is is denk ik dat ik deze gebeurtenissen niet mijn leven laat overnemen, als ik dat doe ben ik verloren. Misschien een beetje makkelijk gezegd maar ik ben er van overtuigd dat het gaat lukken.
Morgenochtend de weg naar computer winkels in gang zetten, ik ben namelijk nogal ongeduldig, als ik iets nodig heb moet ik het ook meteen kopen. Ik ga natuurlijk niet meteen een nieuwe computer aanschaffen maar even kijken kan geen kwaad. Daarna aangifte doen, officieel is dit namelijk nog niet gebeurd, en wil ik iets vergoed krijgen dan zal dat wel moeten. Het wordt dus een druk dagje. Ik ga nu denk ik maar richting bed, heb niet veel meer te doen, en moet mijn slaap van gister inhalen.
Iets dat ik morgen ook maar even moet doen is mijn stoel proberen uit de bosjes te plukken. Ik moet zeggen het heeft wel iets, een stoel op zijn kop in de stuiken, het staat wel stoer.
Inbraak Nou dat was erg leuk thuiskomen gisteravond na het winkelen. Ik kon niet naar binnen, vanaf binnen zat de deur op slot, hmm hey het licht brand ook, hey hier klopt iets niet. En inderdaad toen ik later gewapend met 2 agenten terugkwam bleek er ingebroken te zijn.. Alles overhoop gehaald, laatjes leeg, kastjes geopend, kleding uit de kast op de grond. DVD-speler weg, playstation weg, en bij overmaat van ramp mijn laptop weg!
Nummer drie ben ik van de eerste etage qua inbraak. Een aantal weken geleden een buurvrouw van mij en eerder deze week nummer 16 (ja ja zegt u niks, maar is ook de eerste etage). Het leven is af en toe geen pretje maar ik kan u vertellen dat ik nog wel kan lachen.
Je huis kan nog zo goed beveiligd zijn, zoals bij mij, maar binnen komen ze toch. U neemt een stoel, u geeft er een swiep aan, knalt hem tegen de ruit, en werpt hem vervolgens in de tuin de bosjes in (zo ziet de tuin er ook eens wat gezelliger uit). Vervolgens neem je een klein ventje mee en die douw je door de ruit, en dan is de buit zo binnen (of in dit geval buiten). Die sloten hebben dan allemaal geen zin, ja om mij buiten te sluiten natuurlijk weer wel.
Maargoed het is nu een kwestie van regelen regelen en nog eens regelen. We zien het allemaal wel weer. Mijn ogen vallen een beetje dicht (erg veel geslapen heb ik niet) en de koffie doet zijn werk niet. Ik ga weer aan de slag, toedels…
Oud Op dit moment zijn er een aantal dingen in mijn leven die me behoorlijk pissig maken. Maar ik heb net besloten om daar niet over te schrijven, nee ik doe het niet!
Wat me vandaag wel gebeurde was dat ik een oud klasgenootje van me tegenkwam (basisschool). Wat blijkt ze woont sinds kort 1 minuut lopen van mij vandaan. Als je 1 minuut van mij vandaan woont betekend dat meestal dat we elkaar nooit tegenkomen behalve in de AH (uitzondering is de buurman want die kom ik nooit tegen, zelf niet in de AH en die woont maar 1 sec. bij me vandaag). Het leuke is dan weer dat ze ‘vroeger’ in de zelfde straat als mij woonde en nu dus weer erg dichtbij, maar dat terzijde.
Dit buurmeisje/oud klasgenootje doet tegenwoordig de kunst academie. Klinkt allemaal erg leuk maar toch lijkt het me niks. Altijd maar die kritiek (positief of negatief) en daar dan weer op reageren en dan weer uitleggen wat je werk wel of niet betekend. Nee dank u, laat het allemaal maar voor zichzelf spreken dan komt het allemaal wel goed, denk ik dan. Ook vraag ik me af wat je voor een toekomstbeeld je ingedachten hebt als je naar zo’n school gaat. Niet dat ik nou echt een toekomstbeeld had toen ik ging studeren maar toch. Ok ok ja ik ben narrow minded maar dat mag ook wel een keertje, toch? Desalniettemin (wow) wens ik haar het beste toe en hoop ik haar binnenkort te begroeten in de AH, tot dan!
Verklaring Vanavond toch maar even mijn dromenboek gepakt en het een en ander opgezocht. Was redelijk verhelderend. Niet alles was te vinden, wat ook logisch is, je moet zelf dingen uitvinden. Het gaat er vaak om in wat voor een perspectief je het ziet, en dat weet alleen jij, niet een dromendeskundigen. Grappig om te weten dat je zelf onder hypnose de betekenis van je droom goed uit kan leggen. Maar helaas ben ik niet onder hypnose.
Ik ben tot de (misschien tijdelijke) conclusie gekomen dat mijn droom met angst te maken heeft, en niet de angst voor de dood, hmmm laten we zetten niet de angst voor dood opzich. De vraag die ik mezelf moet stellen is: moet ik wat met die angst doen? Onbewust weet ik wat mijn antwoord zal zijn. Ik weet hoe ik ben en mijn handelingen zullen niet veranderen door een droom. Wel zal ik beter proberen na te denken over mijn handelingen m.b.t. de betreffende persoon.
Mark zegt: Dromen zijn niets anders als je hersens die zich ontspannen en de opgenomen variabelen verwerken.
Hier ben ik het deels mee eens. Op het moment dat mijn droom een bepaalde indruk op me achterlaat en ik het niet los kan laten is het voor mij een teken dat ik moet proberen hem uit te pluizen. Het gebeurd niet vaak dat ik de behoefte heb dat te doen. Iets voorspellends eruit halen probeer ik ook niet. Ik denk eerder dat bepaalde dromen mij kunnen helpen dingen op een bepaalde manier te verwerken of om om te gaan met bepaalde situaties in mijn leven.
Voor zover mijn droom en zijn betekenis. Ik ga zo eerst eens wat mailtjes beantwoorden, een telefoontje plegen en daarna waarschijnlijk een goed boek lezen. Verder wens ik u allen een goede nachtrust toe *
Vervelende droom Half twee vannacht, ik schrok wakker. Ik had een rare droom gehad. Ik noem ze niet graag nachtmerries want ik word er niet bang van. Deze droom was anders, ik kreeg er een akelig gevoel bij. Het ging over iemand die ik ken en in mijn droom gebeurde nare dingen. Ik was in staat diegene meteen op te bellen maar besloot dat maar niet te doen, stel dat ik nog sliep dan bracht ik waarschijnlijk toch geen zinnig woord uit.
Vanmorgen 11 uur. Telefoon ging, ik nam op: met Lana. Lana? Hoi met X. Ik schrok me rot, degene waar ik vannacht een droom over had belde me op. Alles ging goed al hoorde ik wat verontrustende dingen. Ik vertelde over me droom en er werd gelachen. Ach misschien moet ik me niet zo druk maken, het was tenslotte maar een droom, maar toch.
Hij zit Eindelijk, mijn nieuwe wc-bril zit op mijn oude pot. Jeetje was nog best een werk ook. En nou heb ik nog wel een maar. De bril is best mooi, ik geloof dat wit wel bevalt, alleen ik heb een deksel die niet helemaal naar achter veert. Die dekstel blijft rechtop staan, en daar ben ik niet content mee.
Eigen kado's Ik ben dol op de boekenafdeling van de Bijenkorf. Hij straalt wat uit. Als je naar de boekenafdeling van (de) V&D gaat vind je daar dus absoluut geen sfeer. De boeken staan maar boeken te wezen en meer niet. Bij de Bijenkorf is dat niet. Dat komt misschien ook omdat de Bij gewoon wat sfeervoller is dan (de) V&D maar dan nog. Bij de Bij kan ik uren rondlopen, elk boek beetpakken en bekijken. Bij (de) V&d kan dat niet. Ik kom dus graag bij boekenwinkels/afdelingen en toch bestel ik vaak mijn boeken via internet. Luna haar gedachten daar achter is dat het net is of je een kadootje krijgt van meneer de postbode. Een kadootje van jezelf. Ik denk dat het voor mezelf toch gewoon gemakkelijk is. Ik stel een verlanglijstje samen, en als ik weer geld uit mag geven (aan boeken), kies ik de leukste boeken uit. Ik hoef er de deur niet meer voor uit dus klaar is Keesin. De echte boekenwinkel/afdeling is voor mij dus alleen belangrijk voor het kiezen van een boek, het kopen komt wel.
Via die koopsites kan je natuurlijk veel meer kopen, zoals cd’s en dvd’s. Nou wilde ik wel de dvd van Gossip hebben. Niet omdat ik dat nou zo’n super film vind maar omdat het huis van de hoofdrolspelers zo onwijs gaaf is. Ik ben natuurlijk niet zo’n muts die 70 piek voor een dvd uit gaat geven terwijl ze wel betere titels kan bedenken om te kopen. Maar ik had mazzel, hij was in de aanbieding, heb hem meteen even besteld. Binnenkort voor mij dus een kado van meneer de postbode, bij voorbaat dank!
Weet niet of ik deze al een keer gepost heb, maar vond hem vanavond weer tijdens de opruim.
Ongemak Natuurlijk ben ik bang
voor ouderdom en dood
natuurlijk ben ik bang
dat jij me in de steek laat
Want als je er niet bent
dan komt al snel de stilte en
vooral na 20:00 uur
de angst voor eenzaamheid
Maar vanavond zit ik veilig
thuis met jou bij de tv
gezellig samen op de bank
met wijn en borrelnootjes
Ik heb een funcondoom
dus dat wordt nog lachen
en natuurlijk ben ik bang
voor ouderdom en dood
De opruiming Ik ben er eindelijk aan begonnen. De kast in de gang. De kast waar de klus spullen staan, de kast waar mijn bergen tassen liggen. De kast waar mijn kerstspullen, mijn ‘vroegere’ spullen, mijn bewaarspullen en nog veel meer spullen liggen. Zoals de mand waarin Sam vervoerd wordt als ze ziek is, mijn slaapzak, mijn lijsten en nog veel meer. Die kast was een zooitje geworden. Ik had alles er al een keer uitgehaald en er weer in teruggegooit, zonder het netjes te ordenen natuurlijk.
Nou heb ik een doel. Dat doel is van zoveel mogelijk troep afkomen. Dat doel heeft een reden. Niet omdat ik te weinig plek heb, of niet van troep houd (je zou soms echt denken dat ik er dol op ben), maar om het verhuizen. Verhuizen? Gaat ze verhuizen dan. Nee gelukkig niet, voorlopig dan. De laaste en meteen eerste keer dat ik ben verhuisd was toen ik mijn ouderlijk huis uit ging. Erg prettige herinneringen heb ik daar niet aan. Het was een ramp, ik had zoveel troep! De helft van de troep heb ik weggegooit en de andere helft heb ik meegenomen. Om daar weer een deel van in mijn gangkast te dumpen. De volgende keer dat ik ga verhuizen wil ik dat in alle rust kunnen doen. Met zo min mogelijk spullen om weg te gooien. Vandaar dus mijn opruimmania.
Het was netjes in de woonkamer. Alles netjes opgeborgen maar nu, nu ik bezig ben de gangkast te ordenen is het weer een troep. Overal dozen (bewaar, kerst, verf etc.) en spullen waarvan ik niet weet wat ik er mee moet. Ahhhh!!!! Ok calm down, alles komt goed, misschien niet vandaag maar dan tenminste morgen over de dag daarna. Maar ik weet zeker dat ik er zal komen. Op de dag dat ik weer ga verhuizen zal dat rustig en soepel verlopen. Ik zal mezelf verbazen hoe netjes en opgeruimt ik ben en hoe weinig troep ik bezit. Ohh ik kijk nu al uit naar die dag, was die morgen maar.
Shitty things Ik vraag me soms wel eens af waar ik het allemaal voor doe. Waarom ik me druk kan maken over dingen die op mij geen invloed hoeven te hebben. Dit doen ze wel, en dan vraag ik me af waarom. Waarom kan ik me druk maken om mensen die dat eigenlijk niet verdienen. Mensen die mij af en toe ontzettend kwaad kunnen maken, mensen die onbewust mij dingen aandoen die ze me niet aan willen doen. Soms kan ik daar heel boos om worden. Als die woede eenmaal gezakt is voel ik alleen maar medelij. En eigenlijk, als ik eerlijk ben, verdienen ze dat medelij gevoel geeneens. En toch gebeurd het me keer op keer weer. Waarom? Omdat ik weet dat het niet zo bedoelt is, maar gewoon gebeurd, net zoals het mij kan gebeuren.
Gisteren was een rare dag, vol frustratie vanuit mijn kant die nergens op sloeg (daar kwam ik later achter), maar gelukkig had niemand door dat ik frustie was. Nou ja niemand, ik heb Annie een x-aantal mailtjes gestuurd en die zal wel dubbel liggen. Mijn laatste mailtje eindigde dan ook met, ik maak me druk om niks.
Helaas kwam er later op de middag nog echt slecht nieuws. Mijn afdeling wordt niet verkocht. Dit heeft uiteraard een aantal gevolgen voor mij. Deze gevolgen zijn helaas niet zo goed in kaart te brengen. Dit komt door een aantal dingen, niet zo ingewikkeld maar te lang om op papier te zetten. Als we gewoon even van het meest realstische uitgaan, ben ik vanaf 01-01-’02 werkloos. Niet zo erg allemaal, want op zich is er zo nieuw werk te vinden. De vraag is alleen of ik dat wel wil. Tuurlijk wil ik een leuke baan en een lekker inkomen hebben, maar ik wil ook even weg, even genieten van mijn jonge leventje en wat van de wereld zien. Hier is echter geld voor nodig, geld dat ik niet heb. Dus dan moet ik toch weer gaan werken, de vraag is dan hoe lang ga ik werken. Allemaal van die dingen waar ik even niet aan wil denken.
Verder ben ik het weer zat! Eerst regen, hagel en vooral koud. Ik kom thuis en heb het echt koud, heel koud, dus zet ik de verwarming maar aan (ik heb bijna nooit de verwarming aan). Als ik naar bed ga, doe ik maar mijn warme pj aan die ik ook al tijdje niet aan heb gehad en dan als je wakker wordt schijnt het zonnetje gewoon volop en is het helemaal niet meer koud. Ja hallo, wat moet je daar nou mee, daar kan ik toch niks mee. Als die winter dan toch eindelijk gaat beginnen laat hem dan ook echt beginnen…
Nou ja ik zeur. Vanavond de Vagina Monologen. Ben benieuwd, heb er veel verschillende verhalen over gehoord en nu kan ik het dan met eigen ogen zien.
Maar nu ga ik me eens aankleden, heb een druk dagje, heb met verschillende mensen afgesproken om leuke en minder leuke dingen mee te doen. Let’s pray dat de minder leuke dingen uitpakken in leuke dingen. Ik wens jullie allemaal een leuk dagje toe en u hoort nog van me.
Moeder laat kinderen vader opeten SYDNEY - Een Australische vrouw heeft haar kinderen het vlees opgediend van haar echtgenoot die zij zelf had vermoord. Ze is donderdag door een rechtbank tot levenslang veroordeeld.
De 45-jarige vrouw ging haar man vorig jaar met een mes te lijf en stak hem 37 keer. Het vlees verdween vervolgens in een pan. Tegen haar kinderen verklaarde ze dat ze een steak had klaargemaakt.
De rechtbank tilde zwaar aan het feit dat de vrouw geen enkel teken van berouw had getoond. Verscheidene politiemensen die aan deze zaak hebben gewerkt, raakten in psychische nood nadat zij op de plaats van het misdrijf waren geweest.
Sorry hier kreeg ik dus echt kots neigingen van. Brrr, dan ben je echt niet goed in je hoofd. Om even door te gaan over straffen en de hoogte van straffen, vraag ik me toch af wat voor een straf zij verdient. Ik ben tegen de doodstraf, levenslang dan maar. Alleen deze vrouw moet ook door een psychiater geholpen worden, vraag me dan ook meteen af of zulke mensen te genezen zijn.
Meneer Boon Ben ik de enige die hem niet leuk vindt? Op school werden we al gedwongen om naar die debiel te kijken en dan denk je eindelijk van hem af te zijn kom je hem tijdens het zappen ook weer tegen.....bluhh
Relax Vanavond gaan we eens relaxen, een goed glas wijn, een aantal goede gesprekspartners en een tv. Vanavond moet er rust komen. Ik weet dat die er niet zal zijn maar het zal ons goed doen. Ik heb 1 ding dat ik vanavond moet doen. De nagel van mijn duim opnieuw lakken (rechterhand), aangezien ik die gister in de brand heb laten vliegen. Nagellak brand erg goed (zeker als het 3 lagen zijn) en nu ziet mijn nagel er dus niet uit. Maar dat zal dan ook het enige moeten, dat ik mezelf vanavond opdraag.
De boekenkast Gisteren was het dan zover. Gistermiddag begonnen met het veranderen van de woonkamer. Ik had verwacht dat het weer een hoop gedoe zou zijn, maar het viel reuze mee. Wat altijd het meeste werk met zich meebrengt is mijn boekenkast. Ik ben dol op mijn boekenkast. Ik zou bijna zeggen trots, maar bij nader inzien gaat dat toch te ver. Goed mijn boekenkast brengt dus veel werk met zich mee. Er staan (jammer genoeg) niet alleen boeken in maar ook mijn kleine stereotje en een hoop frutseltjes voor de sier. Die frutseltjes staan er niet alleen voor de sier, maar hebben ook een bepaalde waarde voor me.
Zo heb ik een klein beeldje van een hond, een dalmatiër. Een hond met een afgebroken straat . Dit beeldje was vroeger in het bezit van mijn ouders, maar had ik me al snel eigen gemaakt. Mijn ouders vertelde me dat het onze vroegere hond voorstelde (die volgens mij wel een staart had). Ik kan me Kweebus (ja sorry Ma, ik schrijf de naam verkeerd, maar zo spreek je hem uit) niet goed meer herinneren. Al is er 1 herinnering die waarschijnlijk niet echt gebeurd is, maar waar hij heel lief naar voren komt. Dat beeldje is voor mij speciaal, waarom weet ik niet maar ik wil het niet kwijt.
Dan staat er nog een lijstje met een foto van een tatoeage. Een ster op precies te zijn. Ik heb iets met sterren, ze zijn mooi. Die ster is mooi, betekent verder niet veel, maar hij hoort zo langzamerhand bij de boekenkast.
Dan heb ik nog een beeldje van een tovernaar. Ooit eens voor me verjaardag gekregen van iemand die erg belangrijk voor me is. In mijn hele huis zijn wel tovernaars, heksen of andere rare beesten te vinden. Ze staan eigenlijk voor fantasie, ze bestaan niet, maar zijn er wel.
Ja, en dan heb je mijn boeken zelf nog. Oh oh oh, ja daar zal ik maar niet over beginnen. Ik had het geloof ik over de verandering in mijn kamer. Het is veranderd. Ik heb een bank teveel die inmiddels zijn plek tijdelijk in de gang gevonden heeft. Het is nu alleen nog een kwestie van stofzuigen en dan is het hier weer aangenaam (voor mij). Morgen weer een dag waar ik hopelijk tijd kan vinden om stof te zuigen…
Hoe haal je het in je hoofd om poeder mee te sturen met een brief, waardoor onschuldige mensen doodsangsten doorstaan onder het mom van 'het was maar een grapje'???
Dit naar aanleiding van een brief, ontvangen door het bedrijf waar ik werk.
Ik vraag me dus af wat voor mensen het zijn die het grappig vinden om dit soort stunten uit te halen. Volgens mij ken ik er dus geeneen (hoop ik, want dan krijg je dat gezeur weer met 'hoe verbreek je een vriendschap?') en ik wil toch wel es weten wat ze er nou zo lollig aan vinden en wat ze zoal dan doen in het 'dagelijks' leven. Naast het versturen van waspoeder, zoetstof, melkpoeder, en wat je zoal niet kan bedenken natuurlijk.
Straffen van een maand voorwaardelijk (UPC) vind ik dus echt onvoldoende. Minstens 3 maanden cel zeg ik, onvoorwaardelijk. Jammer genoeg is Nederland niet zo streng naar overtreders van de wet, waardoor het ze wel weer erg gemakkelijk gemaakt wordt.
Vandaag wat later begonnen dan normaal. Er kwam wat tussen zal ik maar zeggen. Hetgeen ertussen kwam was een heerlijk uitgeperst sinaasappeltje (of 2, 3). Dat wist ik trouwens gisteren nog niet, ik had gerekend op een normale boterham, maar daar had ik vanmorgen geen trek meer in.
Half 11 vertrokken vanaf Leiden naar Voorburg, met overstap in Den Haag. Verbazingwekkend hoe rustig het in de trein en op de stations is op dat tijdstip. Normaal gesproken is het druk druk druk. Allemaal mensen die je omver lopen, bijna hun koffie over je heen gooien, maar nu was het gewoon bijna stil. Ik moet voortaan gewoon elke dag pas om 11 uur beginnen. Heerlijk lijkt me dat, vooral omdat ik toch geen ochtendmens ben. Denk alleen niet dat mijn baas dat erg op prijs gaat stellen.
Nu dus weer op kantoor (ja ik zeg het even deftig), en ik moet meteen weer druk aan de slag, bah. Er kwam me ook nog heugelijk nieuws ten gehore. Mevrouw I. waar ik een tijdje geleden een klein conflict mee heb gehad, komt voorlopig niet meer werken. Ze is tijdelijk uitgeschakeld, heeft allemaal ontstekingen. Rottig voor haar, maar erg plezierig voor mij, hoef ik me namelijk niet zo aan d'r te ergeren. Maar goed ik heb lang genoeg getreuzeld en ga nu dus wat doen.
Boek & Quiz Ka heeft heel leuk onze afgelopen correspondentie over B. in boekvorm gegoten. Erg leuk om terug te lezen, omdat de mailtjes af en toe behoorlijk lachwekkend kunnen zijn. Het boek telt nu 25 a 27 kantjes. Een echte aanrader, als het straks in de boekhandel staat. Speciaal voor jullie alvast een preview, een recent mailtje van Ka naar Lana. -------------------------------------------------------------------------------
Omdat ik net de hele dinges heb zitten doorlezen, kijken of er spelfouten zaten enzo, heb ik toch weer een ommezwaai. Het zal eens niet zo zijn...
Nou, kijk, als je het hele verhaal nog eens een keertje door leest ja, dan kom ik toch best wel tot de conclusie dat mijn standpunt ontzettend afhangt van de bui waarin ik zit. Op dit moment ben ik ineens eigenlijk heel erg boos! Op dit moment zou ik best wel naar B. d'r huis willen lopen en die jurk in d'r smoel willen gooien en tegen d'r willen zeggen dat ik haar een egoist vind en dat ze wel heel erg a-sociaal is om te denken dat ze me tevreden houdt met het storten van een bedrag op mijn bankrekening en of ze het uberhaupt in d'r hoofd heeft durven halen of ik nog wel vrienden met haar wil zijn, want dat is niet zo, ze past niet in mijn vriendenkring.
Maar ja, toen die gedachten door mijn hoofd gingen, kreeg ik meteen wel een nuance. Ik dacht dat ik misschien maar een briefje moet sturen met daarin iets als het volgende: "Nu ik je beter ken, blijkt dat je niet past in de groep met mensen waarmee ik omga". Maar ja zeg, dat is nog veel harder! Dus dat doen we ook maar niet.
En toen had ik nog zoiets van: OK, ik stuur een mailtje. Dan zet ik erin dat ze niet de moeite hoeft te nemen contact met mij te zoeken, want daar heb ik geen behoefte aan. Maar ja, zoiets kan natuurlijk weer heel verkeerd worden uitgelegd, dat ik gek ben om te denken dat zij contact met mij zou willen, puh. Dus dat is het ook niet.
De meest stoere oplossing zou zijn als ik de jurk ga brengen (dat ding op zolder gooien heeft geen zin, dan ligt ie d'r over honderd jaar nog) en dan zeg ik gewoon: "Nou, dat was het". En dan vraagt ze of ik binnen wil komen en dan zeg ik gewoon nee. Maar ja, dat durf ik niet. Dus er moet maar een boek worden uitgegeven, krijgt ze er eentje thuis, kan ze het lezen en heeft ze ineens het boek met alle antwoorden, althans voor de vragen waar zij mee zat/zit. Maar dan moeten alle namen worden weggehaald en dan is het ineens niet meer leuk, denk ik, hahaha.
Ben mijn frustratie weer kwijt. We kunnen natuurlijk een quiz uitschrijven of een prijsvraag, en dan kunnen mensen gokken welke van de mogelijkheden ik uiteindelijk ga doen. En dan degene met de meeste stemmen doe ik niet, of juist wel, kijk wel.
1. Ik doe helemaal niks meer, nooit meer.
2. Ik doe helemaal niks en wacht of B. wat doet.
3. Als B. inderdaad iets doet, negeer ik dat.
4. Als B. inderdaad iets doet, dan ga ik erop in en wordt het net als vroeger.
5. Als B. inderdaad iets doet, dan zeg ik dat ze moet opzouten.
6. Als B. inderdaad iets doet, dan blijf ik beleefd, maar zal nooit zelf initiatief nemen.
7. Ik ga zelf naar haar toe, smijt die jurk in d'r gezicht en loop weer weg.
8. Ik ga zelf naar haar toe, smijt die jurk in d'r gezicht, zeg dat ze moet opt*ften en loop weer weg.
9. Ik ga zelf naar haar toe, nodig mezelf uit, en ga een gesprek a la A. houden, met dien verstande dat ik niks kom halen, maar wat kom brengen en laat vervolgens niks meer van me horen. (Gevalletje standaard, zullen we maar zeggen...)
10. Ik kom haar tegen op straat en zeg niks, stand: negeren.
11. Ik kom haar tegen op straat en kijk haar aan en zeg niks, stand: net niet genegeerd, maar ik dacht dat ze mij niet zag.
12. Ik kom haar tegen op straat, ik zeg iets, maar zij zegt niks terug.
13. Ik kom haar tegen op straat, ik zeg iets en zij zegt iets terug.
14. Ik kom haar tegen op straat, we zeggen allebei iets en houden het beleefd.
15. Ik kom haar tegen op straat, we zeggen allebei iets en vliegen mekaar vervolgens naar de strot. Helaas zijn haar nagels langer en ik beland in het ziekenhuis.
16. Ik kom haar tegen op straat, we zeggen allebei iets en zij vliegt mij naar de strot. Ik heb het gelukkig overleefd.
17. Ik kom haar tegen op straat, vraag of ze even vijf minuten wil wachten, dat doet ze niet, mijn plan mislukt.
18. Ik kom haar tegen op straat, vraag of ze even vijf minuten wil wachten, dat doet ze en vervolgens smijt ik die jurk in d'r gezicht en loop weg.
19. Ik kom haar tegen op straat, vraag of ze even vijf minuten wil wachten, dat doet ze en vervolgens geef ik haar de jurk terug en ik zal nooit meer met haar contact zoeken, en hoop dat ik haar nooit meer tegen kom op straat, want dan moet ik beleefd doen en dat is hypocriet.
20. Ik kom haar tegen op straat, ze geeft me een tijdschrift en zegt dat ik kan opt*ften.
21. Ik kom haar tegen op straat, ze rukt een tijdschrift uit mijn handen en loopt hard weg.
22. Ik kom haar tegen op straat, ze geeft me een tijdschrift met een kaartje erin waarop staat dank je wel. Daarna heb ik als nog geen zin in contact en de situatie verandert niet.
23. Ik kom haar tegen op straat, ze geeft me een tijdschrift met een kaartje erin waarop staat wat haar allemaal dwarszit. Daarna heb ik als nog geen zin in contact, maar stuur wel een briefje terug met antwoord op haar vragen en de mededeling dat het klaar is zo.
24. Ik kom haar tegen op straat, ze geeft me een tijdschrift met een kaartje erin waarop staat dank je wel. Daarna heb ik nog steeds geen lef om haar te zeggen wat er is.
25. Ik kom haar nooit tegen. Ik bel haar nooit. Zij belt mij nooit. En we zullen nooit weten hoe het afloopt.
26. We bieden B. aan Superman aan, dat is voor hun beide zeer aantrekkelijk. B. toont geen emoties en zegt nooit als d'r iets dwars zit en dat is voor Superman erg voordelig/aantrekkelijk.
Nou, 26 mogelijkheden vind ik wel genoeg, hahaha.
Moest overigens weer ontzettend lachen in mijn eentje toen ik het zat te verzinnen. Als of B. altijd met een tijdschrift op straat loopt met een kaartje erin, voor het geval ze mij tegenkomt. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze heel vaak staat te posten bij mij voor de poort, of ik de straat op ga en dan kan ze vervolgens iets doen met dat tijdschrift, heeft ze als nog het gevoel dat ze dat ding niet helemaal voor niks mee aan het sjouwen is. Maar helaas, ik kom de laatste tijd niet zo vaak buiten.
Volgens mij ben ik definitief niet helemaal goed bij mijn hoofd...
Change Eens in de zoveel tijd krijg ik de neiging om alles hier thuis om te gooien. De inrichting bevalt me niet meer, ik ben er dan op uitgekeken. Nou heb ik die neiging al weer een aantal weekjes en wordt het dus echt tijd om het te veranderen. Er moeten echter eerst een aantal dingen gebeuren, voordat ik aan de grote klus kan beginnen, het moet opgeruimd zijn. Opgeruimd is het hier niet vaak, maar ik werk er altijd hard aan. De afwas is weer geheel gedaan (op twee pannen na die ik zorgvuldig op de grond heb gezet zodat ik ze niet zie, en die ik toch echt moet schoonmaken, wil ik de boel hier veranderen) de meeste spullen zijn opgeruimd alleen kan ik nog niet met de switch beginnen.
Ik moet namelijk eerst weten hoe ik het ga veranderen, en je raadt het al, dat weet ik niet. Ik heb alle mogelijkheden al een keer gehad. Ik wil een inrichting bedenken die ik nog niet heb gehad maar het lukt maar niet, al weken worstel ik met dit probleem. Misschien moet ik maar gewoon beginnen met het veranderen en dan zie ik wel waar ik eindig.
Eigenlijk is het helemaal niet verstandig om aan de switch te gaan beginnen, omdat mijn ruggetje dat liever niet heeft. Ja inderdaad, die doet nog steeds lastig. Een half weekje nergens last van gehad, maar van de week begon die weer. En niet zo klein beetje ook. Ik lag gister om kwart over elf in bed, kwart over elf inderdaad belachelijk vroeg, maar ik trok het niet helemaal meer. Straks nog even de deur uit en dan misschien toch maar voorzichtig beginnen.
Om wat ideeën op te doen ga ik eens wat woonsites bekijken, er schijnt er eentje te zijn waar je de maten van je kamer in kan voeren en dan allemaal indeling kan uitproberen. Klinkt erg handig. Zeker omdat ik een open keuken heb en die is niet altijd even handig als je een nieuwe indeling wilt.
Ik heb eindelijk een besluit genomen. De wc-bril wordt definitief wit. E. gaf de doorslag, zij melde mij namelijk dat je bij een witte bril duidelijker ziet als die vies is. Als je sneller ziet dat die vies is, is dat voor mij dus een push om hem schoon te maken, zie je het niet dan vergeet ik dat. Een andere reden is ook dat als ik de tijd en puf kan vinden ik de bril wil verven, dat is iets mooier als die wit is dan als die zwart is…
Maar genoeg over mijn wc bril (die ik dus nog ff moet gaan ruilen). Het verhaal van de buurvrouw zit mij nog steeds dwars maar ik denk dat ik gewoon niet zo moet zeiken. Ben bezig met een reactie te schrijven op haar stukje een update hierover zal dus nog wel volgen, wat waarschijnlijk nog wel een maand of 2, 3 duurt aangezien dat blaadje dan pas weer in mijn brievenbus terechtkomt.
Wat er verder op het programma staat is niet veel, werk vooral. Toch wil ik even stil staan bij de aankomende maand. December inderdaad, en dan speciaal bij meneer de Sint. Wij willen (Jazz, Luna, Annie, Ka en andere) Sinterklaas vieren. Anders gezegd we hebben besloten om het te vieren, gezellig. Nou hadden we besloten om geen surprises te doen, er waren een aantal mensen die dat niks vonden. Wel een cadeau met een eventueel gedicht of gewoon een verhaaltje. Jazz vond het toch wel leuk als we surprises deden. Luna absoluut niet. Mij maakt het niet zoveel uit. Ik vind het leuk om een surprises te ontvangen maar moeilijk om er een te bedenken. Wel weer een uitdaging natuurlijk. Bij deze stel ik dus voor om te stemmen. En dan de meeste stemmen gelden.
