Grrr Ik ben gek, echt helemaal gek, ik word soms zo gek van mezelf. Waarom moet het altijd anders, waarom accepteer ik niet hoe het is? Damn ik ben vermoeiend, ik ga slapen...
Godver de godver… 11.55 Tis echt een zooitje hier op mijn bureau (werk).
Ik ga het serieus ordenen nu, hoop alleen dat me dat binnen een uur lukt aangezien de post dan komt en ik dan het meeste van de troep weg moet hebben gestuurd.
12.20 Acht - to do - stapeltjes heb ik nu gemaakt. Er ligt ook nog 1 grote stapel die ik niet door durf te nemen. Nu eerst een broodjes halen, met een volle maag werk ik beter.
14.25 Damn ik ben goed, nog maar zes stapeltjes...
Toen even niet Soms weet ik het niet meer hoor. Wat het beste voor me is. Wat ik het beste kan doen, wat ik het beste kan zeggen en wanneer ik me mond moet houden en wanneer niet.
Gister was duidelijk een moment waarop ik mijn mond heb gehouden.
Een echte prater ben ik niet. Ik laat te weinig los. Ik wil over veel dingen vaak niet praten. Maar als ik zeg: nu even niet, nu ben ik boos dan is het niet dat ik er niet meer over wil praten maar dat het verstandiger is er even niet over te praten, anders word ik zo pissig dat de kans groot ik dat ik nooit meer met je wil praten (op dat moment dan). Ben ik eenmaal afgekoeld dan valt er best weer met me te praten. Gister was zo moment.
Ben je boos?
Ja?
Nou ja we kunnen het er toch gewoon even over hebben?
Nee! Even niet, nu niet.
Jeetje, doe niet zo belachelijk zeg…
En dan, dan word ik nog kwader, gaat dat bloed nog sneller stromen.
Misschien was het verstandiger geweest om het er wel over te hebben, misschien snappen mensen niet waarom ik dan zo boos kan worden, misschien moet ik wat minder heftig reageren. Misschien misschien ook niet.
Moe Heb de laatste tijd weer moeite met in slaap vallen. Het lukt me niet, en mijn boven buren helpen me ook een handje met wakker houden. Als ik dan eenmaal slaap word ik verschillende malen wakker en das niet fijn. Ik ben nu dus best moe. Geen zin meer op te werken, maar moet maar ff doorzetten.
Heb trouwens weer leuke dromen. Die van vannacht was niet prettig. Ik was bijna echt in slaap, ik droomde half. Ik droomde dat er geschoten werd en dat de hulzen (er werden 2 kogels tegelijk uit 1 pistool geschoten) van de kogels tegen mijn been aankwamen.
Maar ik sliep dus nog niet helemaal. En ik voelde gewoon die hulzen tegen mijn been aankomen. Het was niet fijn kan ik je vertellen.
Toen was ik dus weer wakker en duurde het weer een uur voor ik in slaap viel. Oogjes vallen neer, maar we gaan weer richting koffie automaat om een bakkie te halen.
Ik realiseerde me trouwens gister dat ik bar weinig leuke kleding stukken heb. Met de broeken gaat het tegenwoordig wel weer. Al moet ik zeggen dat ik nu een beetje versleten broek aan heb maar dat ziet niemand. Goed met de broeken gaat het dus. Maar de T-shirts, bloesjes, truitjes (verkleinende vorm vanwege aankomende zomer) vesten en dat soort kledingstukken dus niet.
Ik heb nog maar 2 dingen die ik graag aan heb. Eentje is binnenkort toch echt te warm en de andere ga ik natuurlijk niet elke dag aan doen. Mijn garderobe moet dus nodig uitgebreid worden. Nou is dat voor de meeste vrouwen niet zo’n probleem, ze gaan naar de stad en komen thuis met tassen vol kleding. Meestal kom ik ook wel thuis met iets maar dat komt omdat ik het haat om in een winkel te passen, en vaak dan ook niet echt kan beslissen. Dus meestal gaan die tassen weer gezellig terug naar de winkel. En dan is er nog een punt, ik ben te kritisch, vindt het meeste me niet staan of is net niet mijn style, het past niet of het is er niet in de kleur die ik wil. Zucht.
Donderdag vol goede moed dan toch maar de stad in op zoek, zal je zien kom ik thuis met 2 nieuwe broeken, die ik niet nodig heb!
Lekker niks... Ik heb even lekker niks gedaan vanavond. Thuis gekomen, eten gemaakt en op de bank beland. Heb wat tijdschriften doorgenomen (o.a. om idee te krijgen voor me kamer, want er moet nog iets bij) bakkie koffie erbij en niks verder. Heb ook nog een krant gekocht op weg naar huis. Das echt zo erg niet mij. Maar ik merk dat ik steeds meer ga lezen. Lezen doe ik sowieso al veel, maar dan meer boeken lezen. Ik ben de laatste tijd meer en meer informatie aan het vergaren van alles en nog wat. Maar goed die krant was niet vanwege informatie maar meer vanwege vacatures.
Ik heb geen idee of maandag wel een goede dag is voor vacatures (maandag krant was niet echt dik) maar goed dan kan ik toch ff neuzen. Krant is nog niet open geweest dus tafel leegmaken en krant openen…
Zinloos geweld. Niks vermoedend liep ik vanmiddag naar de stad. Opeens hoorde ik boom. Ik keek waar het vandaan kwam en zag een man (zo rond de 25 denk ik) met een grote stok/buis inslaan op een andere man. Ik bleef staan, kijken. Er was nog een man bij betrokken maar ik kon me niet meer goed herinneren of hij ook bezig was klappen uit te delen maar volgens mij wel. Er stonden 3 vrouwen naast me die gingen lachen. Het enige wat ik kon denken was. Nou ja zeg!
Niemand maar ook echt niemand deed wat. Na pak hem weg 5 minuten kwamen er eindelijk 3 mannen aangerend. Hard hey hey roepend. Toen ze die rennende mannen in de gaten kregen werd de stok neergegooid en stapten ze in de auto, broem broem weg…
Ik liep verbaasd verder en zag hoeveel mensen er eigenlijk hadden staan kijken. Kwaad was ik, verdomme je kan niet eens meer normaal op straat lopen of je kan in elkaar geslagen worden. Het was verdomme twee uur! Ook was ik kwaad vanwege het publiek, waar ik natuurlijk ook deel van uitmaakte, niemand deed wat. Ik liep verder en vertelde Eva wat ik net had gezien. Ja zeg, ik maar ik ga er ook niet tussenspringen. Maar waarom eigenlijk niet?
Omdat ik een vrouw ben? Is dat wel een geldig excuus?
Omdat ik bang ben ook geslagen te worden? Dan is het logisch dat niemand iets doet
Omdat ik bang ben niks te kunnen doen? Ja, als iedereen dat denkt
Omdat ik denk dat een ander wel wat doet? Maar wat als niemand wat doet?
Omdat ik het net als die vrouwen naast me lollig vond? Ik vond het helemaal niet lollig, kreeg er kippenvel van.
Omdat ik me er niet mee moet bemoeien, het zijn mijn zaken niet? Ja flikker op dat zijn het wel!
Wat als ik die persoon was geweest die klappen kreeg, wat als ik daar sta en niemand doet wat? Of hoef ik daar niet bang voor te zijn, komen ze sneller een vrouw helpen?
Ik reageer meestal nogal impulsief. Stennis maken, dat kan ik goed. Een tijdje geleden reed ik met me moeder in de stad. Een aantal klojo’s stond raar te doen, reden door rood, belemmerde het andere verkeer etc. etc. Ik deed mijn wijsvinger naar me voorhoofd en maakte het gebaar van: Gek! Mijn moeder zei meteen dat moet je niet meer doen. Ja waarom niet zeg ik, ze zaten toch debiel te doen. Ja, zegt ze maar je weet nooit wat ze doen, straks komen ze je achterna en wat doe je dan? Hmm ja daar had ze een punt! (zo lang ben ik nog geen deelneemster van het verkeer, ik moet dat nog leren : )
Maar verdomme ik wil me daar niet druk over moeten maken!
Het slappe gedrag ook van die gasten, zodra iemand komt helpen rijden ze snel weg, niemand die ze stopt, toch?
Het feit dat ik met geweld bestolen word op straat kan ik accepteren, het feit dat hier ingebroken wordt ook dat zijn wanhoopsdaden. Het gaat om materiele zaken niet om het geweld. Maar iemand doodleuk voor zijn kop slaan, nee het gaat er niet meer in. Ik kan het niet meer hebben en ik word er met de dag kwader en kwader om. Hopelijk ben ik de volgende keer geen watje en probeer ik te helpen, so what als ik er een blauwe plek aan over houd. Als ik iemand kan helpen moet ik niet verbaasd blijven kijken maar toespringen.
Geld geld geld… Ik wil teveel, en veel te snel. Ik weet het ff niet meer, wat is wel verstandig en wat is niet verstandig.
Maar wat maakt het eigenlijk uit. Als ik alles uitgeef heb ik tenminste weer een reden om te sparen. Of zal ik toch niks kopen en gewoon stug doorsparen en heel veel in een keer kopen, of zal ik nooit meer kopen, hoef ik me ook niet meer druk te maken of werk merk welke eigenschappen en welke prijs en dan ben ik gewoon tevreden met wat ik heb.
Waarom willen we eigenlijk altijd meer en beter?
Ik moet even rustig nadenken, ik ga mijn boodschappen opruimen. Lekker hard een muziekje aanzetten en rustig een boek lezen.
Over boeken gesproken. Heeft iemand hier weleens Kaas van Elsschot gelezen? Zo ja, begint het boek bij jullie ook op bladzijde 33?
Ik liep net in de stad, een beetje te slenteren en me er weer eens over verbazen dat Den Haag eigenlijk een klote stad is om te winkelen. Veel hebben we niet hier in het Haagse. Van alles maar een beetje, en dat beetje is net niet genoeg als je prijzen wilt vergelijken. Ik wilde net namelijk een digitale camera kopen (herinner je mijn spaarsysteem nog van gister, gaat goed hé?). Maargoed, niet genoeg winkels om te vergelijken en te vinden wat ik zoek. Jammer jammer jammer, maar niet getreurd. Morgen maar een half dagje werken en gewoon even verder kijken.
Verder nog wat spulletjes teruggebracht en dat geld netjes naar de bank gebracht. Ja je moet wat als je het niet uit kan geven. En dat brengt me toch wat dichter bij me volgende aankoop.
Lol Prachtig hoe Henk Westbroek zich altijd druk kan maken bij De Nationale Test! Bij zijn radio programma doet hij dit altijd een stuk minder. Misschien zit hij daar toch niet echt op zijn plaats, aan de andere kant vind ik het wel weer leuk
Nieuw spaarsysteem Ik wil teveel. En alles wat ik wil is duur
Ik wil een nieuwe computer, een nieuwe tv, een digitale camera, een tv meubel, nieuwe bank, vakantie, etc etc…
Ik ga een lijstje maken met alles wat ik wil hebben met daar achter het geschatte aankoopbedrag. Al mijn spaargeld verdeel ik dan over alle spullen. Als ik voor alles dan genoeg heb kan ik het allemaal in 1 keer aanschaffen. Lol ik vindt het zelf wel een grappig systeem. Ik ga het natuurlijk nooit op die manier volhouden maar tis toch een leuk uitgaanspunt, nietwaar? Waarschijnlijk koop ik als ik genoeg geld heb voor alles maar 1 ding omdat ik anders vind dat ik teveel geld uitgeef, oh well…
In willekeurige volgorde # Waarom heb ik maar 2 bruikbare muren
# Waarom bestaan er geen inklapbare banken
# Waarom lukt het me niet om met mijn 4 hoofdmeubelen een creatie te maken
# Waarom ben ik zo lastig
# Waarom lukt het niet
# Waarom staat er kut muziek aan
# Waarom heb ik ooit voor een open keuken gekozen
Uhhh Damn, ik kan het echt niet laten. Best lang heb ik het volgehouden moet ik zeggen, maar het zit nou eenmaal in me. Al een aantal dagen ben ik bezig me te ergeren aan dingen in mijn kamer. Dit bevalt me niet, dat bevalt me niet. Met andere woorden, ik ga de boel weer omgooien, ja echt waar. Ohhh yeah ik heb er helemaal zin in. Ik mag er nu niet meer aan beginnen anders lig ik er voor 4 uur niet in. Morgen na werk dus meteen aan de sloeg.
Ik ben nu bezig in mijn boekie wat schetsen te maken zodat ik weet hoe ik alles wil hebben, kan ik mooi morgen ook nog wat veranderen als ik dat nodig vind. En na een nachtje slaap ziet alles er toch anders uit...
Maar ik weet wel waar ik NU behoefte aan heb (nu in de zin van de volgende keer als ik naar Ikea ga of misschien Morres meubelen, al weet ik niet hoe de prijzen daar zijn). Ik heb een nieuw tv meubel nodig. Al jaren, hmm ik zal wel weer overdrijven, loop ik te klote met tv meubelen. Elke keer koop ik een andere, eentje die niet te duur is zodat het niet zonde is om later weer een nieuwe te kopen. Maar ik ben er uit. Ik moet geen gewoon tv meubel hebben, ik moet een kastje hebben. Eentje waar je een tv-tje op kan zetten en binnenkort misschien een grote tv en waar je ook spulletjes in kan bewaren, zoals dvd's video's en spullen die achter gesloten deuren moeten (omdat het niet mooi is om het in het openbaar te zetten). Dus op mijn verlanglijstje komt dus een tv-meubel/kastje.
But if you would excuse me, ik moet nog een paar schetsen maken.
Kop uit het zand… Ik geloof dat het nu echt eens tijd wordt dat ik actief bezig ga zijn met mijn toekomst. Over 6 weken is mijn werk hier afgelopen en ben ik dus als het waren werkloos. Het werkloos zijn is natuurlijk niet zo’n ramp, aangezien je lekker vrije tijd hebt maar de andere kant is no money. Tuurlijk ik heb wel wat spaargeld maar op die nou op te maken omdat ik geen werk heb vind ik ook een beetje onzinnige reden.
Had een tijdje geleden een discussie met mijn ouders. Ik wil geen uitkering. Je hebt niks te willen aangezien je vaste lasten gewoon doorgaan. En dat snap ik natuurlijk allemaal wel maar ik wil geen uitkeringsmens zijn. Ik ga er dus gewoon voor zorgen dat ik straks weer werk heb.
Maar ja daar komt de grote maarrrr, ik weet het niet. Mijn hele leven heb ik al last van het ‘ik weet het niet syndroom’ als het over belangrijke keuzes gaat. Wanneer je last hebt van het ‘ik weet het niet syndroom’ ben je ook heel (met nadruk op heel) goed in: je kop in het zand steken. Ik ben dus zo’n type. Zodra het me niet bevalt, als ik er niet over wil praten of als ik iets niet weet zoek ik een stukkie zand op en hoppa daar ga ik dan, weken lang hou ik dat vol. Totdat je opeens ‘s nachts niet in slaap valt en nergens anders aan denkt.
Zover is het deze keer gelukkig nog niet. Nee, dit keer is het mijn gezonde verstand die zegt: Huppa aan de slag jij, handen uit de mouwen steken en regel een goede toekomst (is misschien wat overdreven, maar dat geeft niet). Het is trouwens ook niet zo dat ik er helemaal niks aan gedaan heb. Ik heb me weer eens verdiept in studies, maar dan loop je geregeld tegen een lamp aan. Ik kom er maar niet achter wat ik nou precies wil. En interessante jobs kan ik ook niet vinden. Maargoed als ik niks kan vinden wat me echt iets lijkt moet ik maar iets doen wat enigszins leuk is. Zucht, maar ik vind niks maar een beetje leuk. Ik zoek uitdaging, afwisseling, flexibiliteit en iets leuks…maar ik geloof niet dat dat bestaat.
Weet je, tis wel leuk hoor dat internet en dan met name die zoekmachines. Maar als je iets specifieks zoekt en je het niet kan vinden baal je. Zeker omdat je dan weet dat het er waarschijnlijk niet is. Die zoekmachines zijn leuk, maar ze drukken me ook wel weer met me neus op de feiten. Das nie fijn
12 Dingen Ik heb vanmorgen geteld. Niet hoeveel geld ik in mijn portemonnee had of hoeveel dagen nog voordat het vakantie is. Nee ik heb geteld hoeveel -ja hoe noem je dat- dingen -lekker groot begrip- er nog op mijn aanrecht staan. Ja inderdaad je leest het goed. Twaalf dingen. Als ik vanavond thuis kom zal ik meteen die twaalf dingen afwassen. Het idee dat er 12 dingen op mijn aanrecht staan bevalt me niks -incl. bestek trouwens-.
Ik pakte vanmorgen een schone beker en rook de viesheid van de afwas. Absurd natuurlijk want ik had het allemaal afgespoeld maar toch, ik rook de vieze vaat. Het gaat geloof ik niet goed, het gaat de verkeerde kant op.
Waar is die tijd gebleven dat mijn aanrecht niet meer te zien was door de vieze vaat, en ik me er niet druk om kon maken? Zal het ooit nog terugkeren?
Het is vandaag weer maandag. De site is niet echt actief meer maar dat geeft niet. Even had ik er geen zin in, en nog steeds heb ik er geen zin in. Dat hoeft mij er echter niet van te weerhouden om wel wat neer te zetten.
Er gebeuren veel dingen om me heen die me meer dan normaal interesseren en op hetzelfde moment boeit het me allemaal geen fuck. Woensdag stemmen. Tis cruciaal om te stemmen maar nog steeds weet ik niet helemaal zeker waarop, en misschien beter: waarom op wat. Las net een stukkie over Bea. RTV Oost heeft een brief ontvangen met foto’s van onze Queen en de tekst 'is dood’ erop. Schande. Wij, wij Nederlanders, beginnen ons steeds drukker te maken over geweld, zoekend naar oplossingen maar ondertussen gaat het allemaal gewoon door.
Formule 1 gister was K U T (daar zijn we het over eens denk ik), en dan te bedenken dat ik alleen de laatste 20 minuten gezien heb. En Veronica krijgt te politie zo ver dat ze geloven dat een ontvoering plaats vindt (dit interesseert me trouwens niks). En gister was het moederdag. Moederdag staat voor mij eigenlijk gelijk met lekker eten, en wederom was het geslaagd. Volgende week is vader jarig, en dat betekent ook weer een lekkere hap. Ook betekent het verplichte familie. Ja ik ben geen familie mens, vroeger misschien wel maar heden ten dage zie ik het alleen als een verplicht liedje wat ik niet zo mooi vind maar wel op moet dansen.
Dit klinkt misschien een beetje als een onsamenhangend verhaal maar das het niet helemaal, tis ook niet zo dat ik hier supergoed over heb nagedacht maargoed wat boeit het? Voorlopig weer even alles wat ik kwijt wil.
