Toen ik woensdag thuis kwam en de post mee naar boven wilde nemen zag ik een envelop liggen. Mijn naam en adres waren geschreven, wat mij altijd een beetje doet opspringen, want dan denk (hoop) ik dat het een leuke brief is. Het handschrift kende ik vaag maar kon het niet plaatse, toen ik op de achterkant keek zag ik de stempel van het bedrijf van mijn vorige werkgever. Een rilling ging er door me lichaam. Dit is helemaal geen leuke brief dacht ik.
Eenmaal boven stelde ik het opende van de brief even uit, maar ja die brief moest toch een keer open. Het was maar een jaaropgaaf. Ik liet een zucht van verlichting!
Gister waren we naar het filmfestival in Rotterdam, wat ondanks het weglopen tijdens de tweede film toch een leuke avond was. Terwijl we snel voor het scherm langs holde voelde ik me telefoon trillen. Het was W. maar ik had even geen tijd om op te nemen. Een minuut later, belde hij weer.
W. kwam vaak langs toen ik nog bij dat K U T bedrijf werkte, hij was een vroegere buurman en ging wel eens op stap met de zoon van de baas. Steeds minder, want met de dag werd dat rotjong achterlijker. Ik kreeg met enige regelmaat hele flauwe mopjes via sms toegestuurd. Ik moest meer lachen op wat hij me keer op keer toezond dan om de grap. Je kent ze wel, domme blondjes moppen die niet grappig zijn, niet omdat het over domme blondjes gaat maar omdat ze gewoon niet leuk zijn. 1 op de tien was wel grappig. W. was behoorlijk gecharmeerd van me en liet dat duidelijk in het openbaar merken. W. was voor mij een man die af en toe langs kwam en waar ik wel om moest lachen, meer niet en dat wist hij. Maar het maakte hem niks uit.
Hey, hallo zei ik heel vrolijk toen ik de telefoon aannam. Ik denk niet dat hij verwachte dat ik echt op zou nemen, ik ben namelijk zo’n muts die soms de telefoon niet opneemt omdat ze niet weet om te gaan met ‘rare’ gesprekken. Ik vroeg hoe het kwam dat hij me belde en wat hij aan het doen was. Het was een beetje koetjes en kalfjes gelul en ik hoorde op de achtergrond een vreemde mijn naam verkeerd roepen. Ik zei tegen W. dat hij tegen zijn vriend moest zeggen dat hij mijn naam goed uit moest spreken en anders helemaal niks te zeggen. Ik hoorde hem lachen, en wist dat hij dacht, zo ken ik je weer. Het gesprek was een beetje ongemakkelijk, ik wist niet zo goed wat ik aan moest met dit gesprek. Waarom belt hij me in godsnaam? Ik hoorde weer vunzige verhalen over die K U T ex-baas van me. W. had hem met een van zijn scharrels betrapt. Ik vond het jammer dat het niet zijn vrouw was geweest die hem betrapt had.
De vriend van W. wilde naar huis en ik was blij dat hij gesprek klaar was. W. zou me van de week wel bellen om bij te praten. Is goed hoorde ik mezelf zeggen.
In een week tijd twee keer geconfronteerd met mijn oude werkgever. Soms zou ik willen dat je het verleden echt kon laten rusten, en niet meer aan hoeft te denken en het gewoon vergeten.
Ik zat net op de bank een beetje te zappen, half naar een film te kijken en te genieten van mijn koffie. Hup, ga wat doen dacht ik. Was opvouwen en volgende was ophangen. Brief schrijven, afwassen, schema maken, opruimen etc etc.
Ik had natuurlijk geen zin maar ben uiteindelijk opgestaan en heb zowaar wat gedaan. Mijn was, mijn badkamer opgeruimd en mijn agenda ingevuld. Inderdaad ik heb een agenda. Het mooie jaar 2004 is al bijna een maand bezig maar vandaag heb ik pas een agenda aangeschaft.
Ik heb orde nodig in mijn leven, en moet zorgen voor discipline. De agenda is nodig voor de orde. De discipline moet ik zelf voor zorgen, daar kan een agenda niet voor zorgen. Ik heb wel het idee dat dat gaat lukken. Heb genoeg wil om de dingen te doen die belangrijk zijn voor me. Heb al een stap gezet door eindelijk te gaan sporten. Het kost me een fortuin maar ik krijg er wel wat voor terug. Ik vind het zelfs leuk, wat ik absoluut niet verwacht had. Ik ben er niet goed in, maar dat geeft niet. De schaamte is weg, een belangrijke drempel.
Dinsdag voor het eerst in mijn leven echt gesport. Spierpijn viel woensdag en vandaag wel mee, beetje bij de buik, maar was goed te doen. Vandaag zijn we weer gegaan. We zijn compleet afgemaakt, en ik ben bang dat ik morgen niet meer kan lopen. Aan elk lichaamsdeel zal te merken zijn dat ik heb gesport.
Ik was net bezig met een stukje te schrijven. Wat uiteindelijk in mijn privé mapje terecht zal komen. Waar het op neer komt is dat ik de laatste tijd heel erg aan het vechten ben tegen sommige gedachten. Niet omdat ik er niet aan wil denken, maar omdat ik bang ben voor de uitkomst.
De tekst waar ik net mee bezig was werd te lang, te lang om hier te staan. Ik wilde iets zeggen maar eigenlijk was ik alleen maar mijn gedachten aan het uitleggen. En daar ging het niet om, wat ik wilde zeggen is in een zin, of zelfs met 1 woord te zeggen.
Ik moet de laatste tijd ook de hele tijd aan een clip van massive attack denken. Geen idee hoe dat nummer heet, maar dan kijk je naar een huis, door de muren heen. Het doet me denken aan de nutteloosheid van het leven. En hoe het allemaal niet uitmaakt.
Wat wel uitmaakt is dat het morgen vrijdag is. wat betekend dat het weekend is, wat weer betekend dat ik heel erg ga genieten.
Nu lekker lezen, slapen, dromen en zorgen dat het morgen snel weekend is.
Sociale dienst is niet zo sociaal 21 oktober 2003 Je dient een bezwaar in 13 november 2003 ontvang je een bevestiging meer niet de gewenste documenten 25 november 2003 bedankt je voor de bevestiging en herinner je ze aan je vraag
Je hoort niks
16 december 2003 vraag je nogmaals waar je om hebt gevraagd op 13 en 25 november 2003
Je hoort niks
07 januari 2004 vraag je nogmaals waar je om hebt gevraagd op 13, 25 november en 16 december 2003
En nu wordt het weer afwachten.
AHHHHHHHHHHHHH We zijn straks een jaar verder, kan dit niet anders?
En toen was het weer bijna maandag!
Ik heb me de afgelopen dagen vooral bezig gehouden met mijn cd’s. Ik had een hele hoop cd’s waarvan ik geen idee had wat er op stond. Ik miste heel wat hoesje en had nog een aantal cd’s op de computer staan die gebrand moesten worden.
Ben helemaal blij dat het op orde is.
Me meteen van me goede kant laten zien en verschillende cd’s voor andere gebrand. Eindelijk die foto’s voor Jazz op cd gezet, waar ze niet meer om durfde te vragen. Muziek voor Annie, en voor mezelf kopieën zodat ik niet elke keer mijn cd’s mee de auto in hoef te nemen om ze vervolgens te vergeten en weer loop te balen.
Jammer dat de paar vrije dagen om zijn. Heb heerlijk genoten van de rust. Het niet moeten en gewoon mijn ding te doen.
Geen zin in morgen. De verplichting van iedereen een goed nieuwjaar wensen, bah. Deze week ook aan mijn manager om een gesprek vragen. Mijn periode zit er voor de helft op en ik wil weten hoe hij me vindt, positief of negatief. Hij bespreekt graag alles in het openbaar dus ik hoop maar dat hij begrijpt wat ik bedoel.
Ik ga mezelf nu in de kroeg trakteren om mijn harde werk en wens u alle een fijne week toe, of moet ik zeggen een fijn 2004?
