Niet erg veel gedaan vandaag. Das goed want zondag is natuurlijk rustdag.
Toch voelt het alsof ik druk druk druk ben geweest. Dat komt voornamelijk omdat ik me vanavond een beetje verveelde. Ik verveel me bijna nooit, want er is altijd wat te doen, en als ik geen zin heb om wat te doen is er altijd wel iets op tv. Vanavond had ik nergens zin in, de was was gedaan, de admi op orde, mijn huis opgeruimd maar niks op tv.
Er is een ding waar ik wel zin in heb maar wat ik mezelf verbied, namelijk het anders inrichten van de woonkamer. Ik weet niet precies hoe maar het moet weer anders. Ik probeer het uit te stellen maar ben bang dat de drang steeds groter wordt.
Ik zat vanmiddag met Eva weer eens het leven te overdenken, wat soms best prettig kan zijn, en bedacht me dat het al met al best goed gaat met me. Ok, er is weer eens onzekerheid in mijn werksituatie maar ik heb het er best naar me zin. Het is geen uitdaging meer maar het brengt toch geld in het laatje. Ik zou graag in het algemeen iets wat meer uitdagender willen. Ik denk dat ik een heel goed idee heb. Althans, dat idee kwam bovendrijven toen ik naar huis liep. Ik zag het helemaal voor me. Of het te realiseren is is een tweede maar daar denk ik maar even niet aan.
Voor aankomende week heb ik een echte planning gemaakt, het gaat echt gebeuren, het worden drukken weken waar ik veel moet presteren (van mezelf). Ik ga proberen me aan mijn schema te houden, zodat ik binnenkort echt tentamen kan doen. Ik wil een aantal cursussen gaan volgen, avondcursussen maar ik mag me daar pas op oriënteren als ik dit heb afgemaakt. Het moet maar een klaar zijn met de loze beloftes naar mezelf toen, er moet actie ondernomen worden.
Iets wat ook op de planning staat is de tandarts. Ik ben al een aantal jaar niet geweest en moet me er toch maar eens toe zetten. Ik vind het eng, doodeng. Van kleins af aan schijt ik alle kleuren van de regenboog als ik daar heen moet. Toen ik uiteindelijk van tandarts geswitched was ben ik trouw elke keer gegaan. Tot het een keer niet uitkwam, daarna durfde ik weer niet. Ik vraag me alleen af of ik nog welkom ben bij die man, of dat hij zegt van: goh, leef jij ook nog? Nou zoek maar lekker een andere tandarts. Als derde op de to do lijst komt het zoeken van een nieuwe huisarts. Mijn huidige huisarts mag ik (zacht uitgedrukt) totaal niet. Sinds mijn oude arts, een held, een perfecte man, met pensioen ging ben ik misschien 3 keer langsgegaan waarvan 1 keer bij een vervanger. Ook nog een aantal keer om een recept voor granny te halen. Van al die keren dat ik langskwam (in 8 jaar tijd geloof ik) heeft ze nog geen enkele keer vriendelijk gedaan. Het ligt vast aan mij, mijn oma is dol op der, ook mijn moeder vindt der een goede huisarts maar ik moet der niet. Het niet mogen van je arts maakt de drempel van langsgaan alleen maar groter, dus ik moet een nieuwe huisarts zoeken. Dat inzicht heb ik al een jaar of twee geleden gekregen maar actie heb ik nooit ondernomen. Het moet er maar eens van komen.
Had ik trouwens al verteld hoe onwijs gaaf ik mijn b-day present vind? Hoe totaal onverwachts het kwam. Soms is het handig dat andere weten wat ik graag wil hebben, terwijl ik het zelf al vergeten ben.
