To do’s before woensdag 25 juni 2003 - Stofzuigen
- Boek(en) uitzoeken, eventueel nieuwe kopen
- Kleren uitzoeken/inpakken
- Sollicitatie voorbereiden (tis een tweede gesprek)
- Cd’s uitzoeken
- Notebooks pakken (niet de laptop)
- Wassen x 2
- Alle andere noodzakelijk spullen die nodig zijn voor een korte vakantie pakken
- Instructie inzake Sam aan Jazz geven
- Instructie inzake je mag aan alles zitten aan Jazz geven
- Zorgen voor genoeg eten Sam
- Oma bellen x 10
- Langs oma gaan
- Bij ouders/oma blijven slapen en zorgen dat ik dan alleen nog naar huis hoef voor Sam
- Planten balkon water geven
- Planten bij ouders water geven
- Vriendin broer bellen/mailen om goede afspraak te maken
- Me niet druk maken
- Passport niet vergeten
- Oma gerust stellen
- Zorgen dat oma der ID kaart mee neemt, zien = geloven
- Ouders bellen voor afspraak: where to meet, ben het namelijk vergeten
- Tickets niet vergeten
- Afspraak met Eva maken over vakantie als dat nodig is
- Bakje uit badkamer ophangen
- Boodschappen doen
- Passport niet vergeten!!!
- Vast nog wel heel veel wat ik niet meer weet
P.s. eigenlijk wil ik ook mijn hele kledingkast opnieuw sorteren, of hoe dat ook mag heten als het om kleding gaat
Commet @ Afspraak Aangezien mijn comments werk weigeren hier mijn antwoord op Ka der entry:
HIHI
Bij mij is het natuurlijk niet echt beter gegaan, vanavond hier misschien wel meer over.
Hoe zit het trouwens met de getuige? Moeten we haar op haar donder geven, is het niet schandalig dat we niet op het matje geroepen zijn?
Gister geholpen om de auto van oudjes in te pakken, een complete verhuizing leek het wel. Een slaapbank, een tafel, 20 verfpotten, 6 rollen behang, 4 schilderijen, keukenkastjes, een badkamerkastje, 2 zelfontworpen spiegels (die by the way heel stoer zijn), een koelbox, kussens, een stofzuiger en dan nog heel veel kleine dingen zoals een klok, waxinelichtjes, een mandje, bekers etc etc. Als laatste zou het matras van de slaapbank erin gaan maar eerst moest moeder de gaten nog opvullen, daar schijnt ze zo goed in te zijn.
Na het eten richting huis gefietst en de afspraak was dat ik ze nog zou bellen over het hoe en wat voordat ik het vliegtuig in zou stappen over een paar dagen. Rond een uurtje of 5/6 vanochtend zouden ze wegrijden, was het plan.
Rond 11 uur gisteravond ging de telefoon. Vader stond er in het beeldscherm.
Hey, roep ik. Jullie horen allang te slapen.
Vader: we gaan niet! Ik: Wat? Wat is er, wat is er gebeurd, hoe ernstig is het en wat kan ik doen?
Vader: nou de auto is te vol, ik kan niet in me achteruitkijkspiegel kijken, dus we gaan hem morgen opnieuw pakken. Ik: Ja, Hallo, WAKE UP, dat had ik je ook kunnen vertellen.
Het matras nam alle kijk natuurlijk weg, dat was al te voorzien voordat er überhaupt iets ingeladen werd.
Dus al mijn hulp is voor niks geweest?
Vader: nee, ik weet nu tenminste dat ik niet alles mee moet/kan nemen.
Film Vanavond Phone Booth gezien, samen met moeders.
Achteraf gezien was het een beetje een zwak, te verwachten einde, de lieve american wife die natuurlijk alles vergeeft want ze houdt zo van meneer (niet dat een beetje fantaseren nou zo schandalig is). Mogelijkheid voor een deel twee is aanwezig, eigenlijk gebeurde er bar weinig in de film. Het leven van Stu had meer uitgelicht mogen worden en niet maar 5 minuten.
Nu ik er zo over nadenk was het gewoon een klote film, but i've seen worse. Hij viel best mee, maar again hij viel tegen.
Wat ik trouwens onbegrijpelijk vind is dat mensen nog steeds naar films als The Terminator 3 gaan, of eigenlijk dat die film sowieso gemaakt wordt, miljoenen in wordt gestoken, dat snap ik echt niet. De 'jeugd van tegenwoordig (hoor mij nou) wil toch meer The X-men, Spidermen, The Matrix of 2 Fast 2 Furious zien. Toch?
Wanneer gooi je iets weg? Ik zit hier een beetje de troep op te ruimen, heerlijk weggooien, alles moet weg. Je kent ze wel die posters in winkels als er (opheffings) uitverkoop is. Zo voel ik me ook vaak. Zakken gooi ik weg, met? Ja, met wat eigenlijk, met zooi die je om je heen verzamelt, zooi waar je niks aan hebt, helemaal niks.
Ik weet nog dat ik met een jaar of 12/13 boos op me moeder was. Hoe haalde ze het in der hoofd om spullen weg te gooien, hoe kon zij in godsnaam al haar spulletjes van vroeger weggegooid hebben. En dan der kleding, ze had nog 2 a 3 dingen bewaard. Die kon ik toch dragen en zij had alles weggegooid! Ik snap der nu gelukkig helemaal. Punt 1 die kinderen komen toch niet maar ook al komen ze wel dan nog, dan regelen ze (de eitjes heb ik het dan over) maar alvast een loods voor me zodat ik de troep daar heen kan brengen, dan mogen ze over een x-aantal jaren gaan snuffelen in oude troep.
Maargoed ik ben dus aangekomen bij een dilemma. Ik heb het hier over een kalender, gewoon een normale kalender van papier. Mijn oma weet dat ik geen dier kwaad zal doen, en met die gedachten in der hoofd denkt ze af en toe aan mij. Het IFAW is waar ze lid van is en eens in de zoveel tijd krijgt ze wat leuks. Een adresboekje, een paar ansichtkaarten en een paar maanden geleden dus een kalender. Kijk eens lieverd, heb ik voor je bewaard. Uhh ja, dank je wel!
Nou ben ik dus aan weggooien en ik kom voor de zoveelste keer die kalender tegen. Een kalender die heel veel schattige dieren hoofdjes afbeeld en niet te vergeten heel functioneel is. Maar ik gebruik hem niet, en vrees hem voor 31-12-2003 ook niet te gebruiken. Maar om hem nou al bij het oud papier te gooien, dat kan ik niet. Ik zal hem al zeker 6 keer in handen hebben gehad, elke maand 1 keer en elke keer leg ik hem weg. Net als nu verdwijnt de kalender op de stapel nog uit te zoeken, de stapel die nooit helemaal uitgezocht is dus waar de kalender tot 31-12-2003 zeker terecht kan.
Meteen vraag ik me af waar het adresboekje en de kaarten zijn gebleven, volgens mij laten liggen bij mijn moeder, zodat zij ze weg kon gooien…
Vandaag was het strand dag,
Hoewel ik niet superlang geweest ben was het wel de moeite waard.
Voor het eerst sinds jaren weer eens normaal durven zonnen. Al was het met een hoop schaamtegevoel en voelde ik me niet echt gemakkelijk. Toch viel het wel mee. Ik had verwacht niet echt in bikini te durven liggen. Hoewel ik hem wel aangedaan had zei een klein stemmetje in mijn hoofd: je gaat toch niet echt liggen zonnen. Maar soms heeft dat kleine stemmetje geen gelijk en ga ik er toch tegen in.
Daarna plichtsgetrouw naar me ouders, het commerciële vaderdag in stand houden. Daar aangekomen in de tuin nog de laatste zonnestralen meegepikt waardoor mijn basis voor het echte bruinen nu echt wel gelegd is, hoop ik.
Broerlief en S. waren ook aanwezig. Sinds broer met S. samen is, is hij een stuk aangenamer geworden. Of misschien moet ik vriendelijker zeggen. Ik heb nooit grote problemen met hem gehad, hij was toch altijd mijn grote broer, tegen je grote broer kijk je op en tegen je grote broer kan je eigenlijk niet zeggen dat hij zich soms wat raar gedraagt. Af en toe ergerde ik me dood aan hem, maar hij is een van die mensen waarmee geen discussie is aan te gaan omdat hij toch altijd gelijk heeft (vindt die zelf). S. heeft een zeker overwicht over hem en ik verbaas me de laatste tijd steeds meer over hem.
Verandering is niet altijd beter… Waarom ben ik toch zo eigenwijs?
Waarom wil ik toch altijd anders en beter?
Na gister het hele zooitje omgegooid te hebben kwam ik erachter dat de kabel voor me modem net (een meter of 3) te kort was. Kut!!, computer op een tafeltje terug gezet en gewacht tot vandaag, vandaag had ik namelijk een verlengkabel geregeld en moest het lukken. Inderdaad gelukt, alle draden netjes weggewerkt, zo netjes is het nog nooit geweest. Meteen de telefoon, nummerherkenner en het antwoordapparaat uit de knoop gehaald en ook netjes een plek gegeven (na een dradenzooi van anderhalf jaar).
Nu zit ik aan de andere kant van me kamer, op een heel andere manier achter me computer en er klopt iets niet denk ik. Dat scherm staat veel te dicht bij. Gaat nergens over, de tafel is niet ineens ingekort of het scherm langer geworden. Hmm.
Ik werp een blik naar links en zie mijn raam en de gordijnen. Oh nee kut kut kut. Door de gordijnen kon mijn bureau eerst niet helemaal tegen het raam aanstaan, waardoor mijn scherm meer naar achter kon staan.
Nou was ik al niet helemaal tevreden met de nieuwe opstelling maar nu baal ik helemaal. Dit is verdomme niet wat ik me ervan het voorgesteld. Het moest beter, en mooier en functioneler etc etc. Het enige dat er op dit moment goed uitziet is mijn foon. Die staat mooier en beter en handiger enzovoorts. Maar ja alleen daarom ga ik toch mijn kamer niet houden met een inrichting die niet leuk is, of wel?
Grr…
Ik ga afwachten, en wennen.
Ik ga het een goed idee vinden dat ik de boel omgegooid heb.
Ik ga inzien dat ik dit maanden eerder had moeten doen!
Damn damn damn Mijn handen jeuken weer..
En echt ik wil het niet meer
Ik kan echt niks meer bedenken
Ik weet niet meer hoe ik me kamer kan veranderen
Mijn boekenkast is vol en nog een boekenkast beperkt mijn mogelijkheden nog meer
Ik ga echt gek worden als ik het allemaal weer verander
Maar, maar ik geloof dat het echt niet anders kan, nog gekker word ik als ik het niet doe
Ik kan er zo moe van worden...
Zucht met een glimlach!
Het antwoordapparaat. Bewust zijn van je dronkenschap is 1 ding.
Je zelf letterlijk horen in dronkenschap is een tweede.
Vorige week woensdag was ik de stad in geweest en in dronken toestand richting huis gelopen. Omdat ik geen zin meer had om te kijken of ik een bericht had op me antwoordapparaat besloot ik gewoon te bellen en te kijken of ik een bericht had. Het antwoord was nee. Das saai dacht ik. Dus wat doe ik, ik bel mezelf nog een keer en begin een bericht achter te laten.
Een antwoordapparaat is niet lief en geeft je niet alle tijd van de wereld. Nee, opeens hangt die gewoon op, tijd voorbij m.a.w. je hebt genoeg onzin uitgekraamd. Nee dat liet ik niet gebeuren, ik heb mezelf terug gebeld en tegen het antwoordapparaat gezegd dat ik het behoorlijk onbeleefd vond wat hij deed en vervolgde me verhaal.
Toen ik thuis was ben ik meteen me bed in gedoken, zoals eerder voorgenomen.
In de ochtend liep ik richting woonkamer, beetje wankel maar zonder kater. Glaasje melk erbij en ff zitten. Hé, het lichtje van me antwoordapparaat brand. Hmm, SHIT!! Dat was ik zelf. Dat ga ik niet luisteren hoor, dat negeer ik gewoon, dat is nooit gebeurd, it wasn’t me!
Maar nieuwsgierigheid siert de mens en je moet toch luisteren. Nou was de reden dat ik ging luisteren deels dat ik toch wel wilde horen hoe ik klonk en wat voor een onzin in uitkraam in een dronken bui, maar er was nog een reden. Ik scheen die avond een geniale tekst te hebben bedacht, zo dacht ik zelf. En die moest ik terug horen en opschrijven. Ik wist deels nog waar het over ging maar de precieze tekst kon ik niet meer terug halen.
Vanavond, precies een week later ben ik er dan toch maar eens voor gaan zitten.
- Hallo, dit ben ik
- Ik is Lana Zo begint de tekst en dat is geloof ik ook wel het meest zinnige wat eruit kwam. De tekst die ik uitkraam is half te begrijpen maar klopt absoluut niet. Ik probeer volgens mij twee dingen door elkaar te vertellen en raak zelf de draad een beetje kwijt.
Jezelf met een dubbele tong horen praten is best grappig.
Maar ik moet eerlijk zijn, zonder een aantal wijntjes op had ik de berichten niet afgeluisterd.
