Today Cadeau gekocht
Kleding terug gebracht
Kleding terug gebracht --> oops te laat
Foto's weggebracht
Fietsband geplakt
Twee stoere honden uitgelaten
Afgewassen
Verder gegaan met mijn foto's ordenen, klerenwerk
Planken opgevuld
Spelletje gespeeld
En nu ben ik moe
Yeah.. Ben zo happy happy...
Yeah I know it's the litte things... ; )
Ik heb namelijk twee nieuwe planken in mijn slaapkamer, nieuwe planken die vast zitten aan de muur, pretty amazing aangezien ik niet houd van dingen die niet meer verplaatst kunnen worden. Heb de stap gezet, and I like it!
Hihi
Oh enne de planken worden beiden zilverkleurig, plan was om 1 plank te nemen en kon niet kiezen welke kleur, vandaar.
Geïnspireerd door nieuwe hobby... Bijna een jaar geleden heb ik drie boeken gekocht (online, niet ingekeken), geen kunst boeken maar ja hoe zeg je dat, stoere stijlvolle coole mooie art/kunst/weet ik veel hoe je het noemt boeken aangezien het niet echt kunst is maar toch wel. Een daarvan wilde ik graag hebben, de andere twee klonken leuk en waren leuk, niet super maar wel de moeite.
Ik denk dat ik weer eens op bezoek ga bij Amazone, wat uitzoek. Zomaar op goed geluk. En dat allemaal komt door me nieuwe hobby, waar ik u later graag meer over vertel. Maar geloof me, het is geen gewone hobby, het is geen hobby waarvan je tegen vage buren zegt, ja want ik heb toch zo'n leuke hobby!
Tss Hoor ik gister van een collega dat ik ongeveer een maand geleden ben bedankt door een klant
Een maand geleden was er een groot project
Bloed zweet en tranen, maar heerlijk om te doen
Zoeken naar hoe het project kan slagen
Ik was een beetje back up, terug val basis.
Op de laatste dag vroeg de klant aan S. een lijstje met mensen die geholpen hadden en een bedankje verdiende
Ze gaf een lijstje met een stuk of 20 namen, waarvan er uiteindelijk maar 3 bedankt zijn. Zij, collega J. en ik.
Damn, ik ben bedankt.
Door een grote klant, ze hebben het gehoord in Hawai, Hong Kong, Aruba en in Nederland natuurlijk.
En ik hoor dat nu pas????
Was het zo moeilijk meneer de Big Boss, om me te bedanken voor de duizende euro's die je binnen hebt gehaald?
Ok genoeg gezeik over werk
Ik ga naar het strand..
Owww Ik vind het doodeng. Doodeng om tegen die hufter te zeggen dat ik weg ga/wil. Niet bang voor zijn reactie maar wel over wat dan, hoe dan. Kan ik dat wel? Ben ik daar wel sterk genoeg voor? Hmm ik vrees met grote vrezen.
Ik zit te denken aan part-time werk, tijdelijk. Is dat haalbaar? Kan ik dan goed en rustig nadenken? Zucht…
Wat wil ik.
1. Een leuke baan, bij geen klein bedrijf, of 2. Eigen baas zijn, eigen bedrijf, maar dat is niet haalbaar want ik weet niet in wat, of 3. Een leuke studie, maar dan deeltijd, maar zijn die er wel? Of 4. Een tijdje naar het buitenland? Of 5. Doorgaan op dezelfde voet?
Time to move my ass… Damn, voel me echt goed. The big Boss is maar 1 keer uit zijn dak gegaan vandaag. Oh ja en ik mag het antwoordapparaat niet meer vergeten aan te zetten. Voor de rest wilde het zoontje van J. heel graag dat ik met hem mee ging naar huis , yeah I know, I’m cute, (kuch kuch). Tis zo’n schattig mannetje. Hij maakt alles kapot, gooit met alles en praat niet maar dat geeft allemaal niet. Hij is al bijna drie maar heeft het niet zo op praten, hij communiceert wel op zijn manier, prachtig, die oogjes kunnen zoveel duidelijk maken.
Aangezien de oudjes sinds gister weer in het haagje zijn heb ik maar weer van de gelegenheid gebruikt gemaakt om een oude vertrouwde maaltijd te nuttige, altijd goed wat uit moeders keuken komt.
Moeder vroeg tussen neus en lippen door nog even over het hoe en wat op me werk. Toen ik vroeg of ze achter me stond als ik mjin contract niet liet verlengen zei ze dat ze het niet wist. De kans op een hypotheek is dan wel verkeken voorlopig, en zou ik niet eerst een baan zoeken, en zorgen voor zekerheid bla die bla. Zucht dacht ik nog, ik krijg een zware dobber aan die twee. Toen ik richting huis vertrok kwam vader net aanrijden. Ik heb hem even snel ingelicht over mijn plannen en gevraagd wat hij er van dacht. Groot gelijk heb je, was zijn antwoord. Van verbazing viel ik bijna van mijn fiets. Daarna nog even over de financiële en juridische zaken gebabbeld, aangezien Big Boss nogal dol is op rechtzaakjes.
Als ik werkelijk daar wegga moet ik nog veel doen. Ik moet echte keuzes gaan maken en dingen uitzoeken, wat doodeng is natuurlijk.
Ik maak graag van de gelegenheid gebruik om mezelf veel succes te wensen!
Bij deze: SUCCES!
Bijna maandag Het weekend is bijna weer voorbij en die kledingkast waar ik het vorige week over had is nog steeds niet in en opgeruimd. Veel respect voor mensen die oudere mensen verzorgen, helpen en gezelschap houden.
Oma is een schat maar er gaat een hoop tijd in zitten. Wat ik graag voor der over heb, maar dag dag weekend is het toch wel.
Wat ow wat zal ik doen? Zal ik vanaf 1 augustus ook tot deze groep horen?
Zal ik wel of niet mijn contract verlengen
Zal ik over 20 dagen vrij zijn?
Zal ik af gaan op me gevoel of op me verstand
Het blijft een moeilijke keuze
Kiezen uit twee kwade
Maar zoals een collega vandaag zei:
Een niet verstandige keuze kan de beste zijn
Het zoeken moet doorgaan... Vandaag de uitbarsting die niet eens zo erg was
Die veel erger had kunnen zijn, ik hield me in
En hij, the big boss, schold minder dan normaal
Al was de woede er weldegelijk
- Ik moet niet altijd tegen hem in gaan (doe ik allang niet meer)
Ok big boss - Ja! Ok Want ik ben hier de baas, JA! - Ok big boss, ik zal niet meer tegen je in ga (amen)
Ik zit er sterk over te denken mijn contract niet te tekenen wat betekend dat ik per 1 augustus van de lul verlost ben.
Maar misschien niet verstandig, verstandigheid boeit alleen nu niet echt, toch?
p.s. kan iemand mij vertellen of alle mannen constante jeuk aan hun genitaliën hebben? Of zou het mogelijk zijn dat de big boss gewoon een soa op heeft gelopen?
Het zoeken gaat door... Je ziet ergens een baan waarvan je denkt, mha, ja daar zou ik het wel trekken. De werkplek/het bedrijf is leuk, en dat is voor mij een goede reden om te solliciteren. Daar komt dan nog bij dat de functie/het werk mij goed ligt, m.a.w. ik ben goed in wat zij vragen.
Je schrijft een sollicitatiebrief en wordt wonder boven wonder binnen een week uitgenodigd. Ga naar het gesprek en hebt een redelijk goed gevoel bij het gesprek. Er waren acht kandidaten. Na een week krijg je een pakket thuis met document incl. een brief. Een nieuwe uitnodiging en de vraag om de toegestuurde documenten te bestuderen. Poeh.
Zenuwen en stress. Zenuwen voor het gesprek, stress omdat je 2 uur na het gesprek richting Schiphol vertrekt en heel veel moet doen voor sollicitatie en vakantie.
Tweede gesprek loopt perfect, echt het gevoel na het gesprek was fantastisch. Van de acht kandidaten waren er drie over, inclusief mijzelf. Trots op hoe ik het gesprek heb afgerond en met een gevoel van: we zien wel wie van de drie het wordt ga ik op vakantie.
Twee dagen na terugkomst komt brief nummer drie. Helaas ik ben afgewezen. Het rottige gevoel blijft weg, teleurgesteld ben ik wel maar de keuze is gevallen op iemand met meer ervaring. Tuurlijk, vast een standaard brief maar het voelt als waarheid, ik was trots op hoe ik mijn kwaliteiten heb laten zien en mijzelf ben gebleven. Kortom het was klote, maar ik moet naar de toekomst kijken, positief denken en niet slecht denken over de afwijzing.
342 dagen werk ik nu bij dat klote bedrijfje. Weg wil ik er. Maar telkens loop ik tegen het zelfde dilemma aan. Wat wil je dan!? Weken alweer breek ik me nek over dat probleem. Ik weet het nog steeds niet. Net zat ik te denken aan 1 maand off, liever twee om me wat meer rust te geven. Nee serieus. Zeg: ik ga een maand met mezelf in gevecht. Echt in gevecht. Alsof ik aan het werk ben. Ik maak plannen, schema’s en zoek informatie. Ik bel instantie’s, vraag folders aan en bestudeer alles nauwkeurig. Maak to do’s en zet de voor en nadelen van het een en ander op papier om uiteindelijk een uitkomst te hebben. Nou ja, daar gaan we dan vanuit. Zoek je op je werk naar een oplossing, of moet je een keuze maken dan maak je die, en vaak is die bevredigend.
Zal ik na een maand een keuze kunnen maken, of weet je wat. Laten we er geen tijdslimiet aan geven. Zal ik uiteindelijk tot een keuze komen, zal ik erachter komen wat ik nou eigenlijk wil, of wat ik een beetje wil?
Vandaag kreeg ik mijn verlenging in handen, niet de officiële versie, maar om door te nemen. Woede was mijn eerste reactie, de lul! Eerst ontvang je per post de mededeling dat mijn contract verlengd wordt. Vervolgens krijg ik van een collega, omdat de baas te zwak was om het me zelf te geven en me eens recht in mijn gezicht te kijken, mijn verlenging/contract aangereikt. Staat er godverdomme nog steeds een fout in mijn contract.
Ok misschien is hier een stukje verleden nodig.
01-08-2002 kom ik in dienst
28-02-2003 loopt me contract af.
25-02-2003 krijg ik mijn verlenging, wat officieel geen verlening is, aangezien het contract een nieuwe indiensttreding aangeeft inclusief een proeftijd.
Tussen 25-02-2003 tot heden heb ik verschillende malen gevraagd om mijn contract nogmaals uit te printen met de nodige aanpassingen.
Tot op heden zijn de aanpassingen in mijn contract niet gemaakt, wat dus betekend dat ik al een half jaar werk zonder mijn verlenging te hebben getekend, zonder dat mijn baas mijn verlenging heeft getekend.
Nu, vandaag 08-07-2003, krijg ik een nieuw contract onder me neus geschoven, een contract waar verdomme weer fouten in staan. Een contract wat wel degelijk aangepast is, aangepast in het voordeel van meneer de bigg boss.
Goed, u begrijpt mijn woede.
Bijna rood aangelopen loop (stap) ik in naar zijn kamer en roep, schreeuw bijna zijn naam. Aan de telefoon Oh what else is new, welk neukertje is het deze keer?
Eigenlijk maargoed dat hij aan de telefoon zat, want ik denk dat ik er meteen uitgevlogen was. Zijn woorden zouden ongeveer zo zijn geweest: wie denk je wel niet dat je bent GO$%^#%^^& T*R@NG H#$R! Oprotten nu, ik wil je klote gezicht niet meer zien… nee niks moois geformuleerd, hoogstwaarschijnlijk nog meer grof en zonder enig respect.
Mijn grootste wens op dit moment is daar weg, weg heel ver weg. Maar werkloos zijn wil ik niet. Tijd heb ik niet. En nee dit is geen klaag stuk, ik sta op dit moment redelijk goed in mijn schoenen en voel me goed. Maar het is en blijft duidelijk. De keuze maken kan ik niet, omdat ik niet weet wat ik wil, daarom is het zo moeilijk om daar weg te gaan.
P.s vraag:
Ka, kan je me misschien vertellen waar ik sta. Met een niet getekende verlenging. Betekent dat tegenwoordig nou wel of niet automatisch een verlenging voor onbepaalde tijd?
Terug van Vakantie! Sinds dinsdagavond 23.15 terug in Den Haag.
Mijn koffer is nog steeds niet uitgepakt, alleen een t-shirt en me toiletspullen eruit gehaald. Mijn ondergoed en slaapspullen gepakt om te wassen aangezien de rest al schoon was. Verder ligt de koffer nog op de grond, geen zin om hem uit te pakken.
In het weekend maar eens mijn kledingkast uit/opruimen. Zodat alles weer goed terug te vinden is.
Update: Net toch maar mijn koffer uitgepakt, maar de klerenkast wordt zeker onderhanden genomen in het weekend!
